Gaan we dat pikken? 10
"Wow, wow, wow, waar komt dat vandaan?"
"Zo, dat is dat", Ilse strekte zich uit op de bank en pakte de telefoon. Eerst Oma. Ze deed haar verhaal.
"Goed van je kind, ik wist dat het zou gebeuren, wees maar blij. Dan kun je lekker thuis werken, net als vroeger toen specialisten praktijk aan huis hielden. Ze gingen alleen 's middags naar het ziekenhuis om de opgenomen patienten te bezoeken. En weet je wat ik ga doen? Ik ga een paar mooie pakjes voor je maken, niet wit of groen, maar lichtblauw met donkerblauwe knopen en een donkerblauwe bies en een ronde iets lage hals, zodat je kettinkje ook te zien is."
"Oh Oma, wat subtiel van je, dat zie ik helemaal zitten."
"Ik ga nu ophangen, want Nelie Smit Kroes is op de TeeVee, doei, doei, doei en pas goed op he?
Vervolgens belde ze Ricardo. "Dat heb ik toch altijd al gezegd, ik ben hartstikke blij voor je dan je kun lekker thuis.." Ilse onderbrak hem. "Er moet wel behoorlijk wat gebeuren in die 14 dagen, dat wordt grote ploegschaar en hard doortimmeren, maar voor jou gaat dat wel lukken. Morgenochend sta ik om 7 uur voor je deur met Dennis en Appie."
"Ricardo, het is niet alleen timmeren, ik heb ook inventaris nodig." Ze noemde een aantal zaken.
"Gaan we voor je regelen, don't worry."
Daarna Socrates. "Ik wist dit en ik ben blij voor je. Eindelijk kun je lekker thuis..." Ilse onderbrak hem. "Heb je aan vestigingsvergunning, verzekeringen, administratie, fiscus en advocaten gedacht? Nee dus. Geeft niet, binnen 14 dagen is alles geregeld."
"Weet je wat Oma voor me gaat maken?"
"Ja, lichtblauwe pakjes met donkerblauwe bies."
Ilse woonde aan de rand van het centrum in een vrij groot 19e eeuws huis. Beneden 2 grote kamers en suite, nu huis- en eetkamer plus een keuken. Boven hetzelfde, daar slaap- en studeerkamer plus een badkamer en dan nog een derde verdieping met ook veel ruimte maar daar werd nu niets mee gedaan. Beneden moest de praktijk komen en de rest moest een verdieping naar boven met benutting van de zolder. Dat betekende keuken en badkamer afbreken en 1 afdeling hoger opbouwen. Praktijkassistent in de oude keuken, wachtkamer in de gang. De achterkamer beneden scheiden met een wand en in tweeen knippen in een behandelkamer en ziekenkamer met 2 bedden. Een klein knus kliniekje, dacht ze. Ze rolde zich op.
De telefoon ging. Het was Ricardo.
"Moet je horen, ik ben op Ebay geweest en raad eens wat ik heb gevonden?"
"Zeg het maar"
"Een complete container"
"Een container met wat?
"Met een volledige inventaris"
"Wat zit er dan allemaal in?"
"Daar komt ie, hou je vast. Echo-apparatuur, portable narcosesysteem inclusief cylinders, behandeltafel inclusief lamp, microscoop, complete laboratorium set en nog veel meer, alles gloednieuw en in orinele verpakking, voor een prikkie en het ding kan morgen hier zijn."
"Wow, wow, wow, waar komt dat vandaan?"
"Uit een havendepot in Calais, gisteren daar aangekomen uit Abidjan waar het werd aangetroffen op een schroothoop bij een vuilstortplaats. En wil je weten je wat erop de container staat?"
"Nou?"
"This is a gift of the Netherlands Development Organisation to the People of The Ivory Coast."
(wordt vervolgd)
23 april 2010
15 april 2010
Gaan we dat pikken? 9
"Zoek maar een wit meisje"
Terwijl PSA Prostaatkankertjes Boukje naar Ilse brengt en de eerste scootertjes bij de mannenkliniek arriveren, hiero, pakken we de draad met Ilse weer op. Hier waren we met haar gebleven. Ga voor deel 1 hierheen.
Toen Ilse de naam Speerpunt hoorde, gooide ze direct de telefoon op de haak. Zonder nadenken belde ze daarop Rampsnijder en deelde hem mee dat ze op staande voet ontslag nam en dat ze alleen het operatieprogramma van de lopende week zou afmaken. Na snel nog de bestanden van haar eigen 400 patienten gecopieerd te hebben, snelde ze op een drafje het gebouw uit. He, he, dat luchtte op.
Eenmaal thuis trof ze haar nieuwe vriend, opvolger van deze vriend, nog steeds ongewassen en in z'n onderbroek, in de keuken bezig met een pannetje aangebrande melk, een overlopend koffiefilter en een blik oud kattevoer. "Jij ook maar weg" De vriend keek haar overrompeld en schuldbewust aan. "Pak je spullen maar en zoek maar een wit meisje, ik heb hier echt genoeg van." Ilse ging naar boven en tikte het volgende briefje:
Geachte...
Hierbij deel ik u het volgende mee. Tengevolge van een slepend arbeidsconflict heb ik deze middag ontslag genomen en zal ik niet langer praktijk houden in Zorgzicht. De praktijk zal over 2 weken bij mij aan huis worden voortgezet. Heeft u een afspraak voor die tijd, bel dan voor een nieuwe afspraak. Ik heb er het volste vertrouwen in dat mijn nieuwe thuispraktijk zowel voor u als voor mij beter is en heet u over 2 weken graag weer welkom.
Met vriendelijke groet,
Ilse Platinasumma, urologe
Ilse, niet alleen handig met scalpels en andere fijne werkjes, had in een mum van tijd de adresgegevens door haar tekstverwerker gespoeld en de hele mik uitgeprint. Nu snel naar TNT post voor enveloppen en postzegels, dan ligt alles morgen in de bus. Beneden gekomen zat de vriend bij 2 half ingepakte koffers een shaggie te roken. "Schiet je een beetje op, ik ga nu weg en ben over een uurtje terug, dan wil ik dat je weg bent. En ga niet zeuren of pruilen want je hebt hier de tijd van je leven gehad en aan alles komt een eind." Ze gaf hem een kus op z'n voorhoofd en verdween.
Precies op tijd en met hulp van wat in de haast geronselde Marokkaantjes om de 400 enveloppen en postzegels te plakken, gingen de brieven op de post. Op weg naar huis zag ze haar ex bij de bushalte staan en toeterde even. He, he, eindelijk schoon schip.
(wordt vervolgd)
"Zoek maar een wit meisje"
Terwijl PSA Prostaatkankertjes Boukje naar Ilse brengt en de eerste scootertjes bij de mannenkliniek arriveren, hiero, pakken we de draad met Ilse weer op. Hier waren we met haar gebleven. Ga voor deel 1 hierheen.
Toen Ilse de naam Speerpunt hoorde, gooide ze direct de telefoon op de haak. Zonder nadenken belde ze daarop Rampsnijder en deelde hem mee dat ze op staande voet ontslag nam en dat ze alleen het operatieprogramma van de lopende week zou afmaken. Na snel nog de bestanden van haar eigen 400 patienten gecopieerd te hebben, snelde ze op een drafje het gebouw uit. He, he, dat luchtte op.
Eenmaal thuis trof ze haar nieuwe vriend, opvolger van deze vriend, nog steeds ongewassen en in z'n onderbroek, in de keuken bezig met een pannetje aangebrande melk, een overlopend koffiefilter en een blik oud kattevoer. "Jij ook maar weg" De vriend keek haar overrompeld en schuldbewust aan. "Pak je spullen maar en zoek maar een wit meisje, ik heb hier echt genoeg van." Ilse ging naar boven en tikte het volgende briefje:
Geachte...
Hierbij deel ik u het volgende mee. Tengevolge van een slepend arbeidsconflict heb ik deze middag ontslag genomen en zal ik niet langer praktijk houden in Zorgzicht. De praktijk zal over 2 weken bij mij aan huis worden voortgezet. Heeft u een afspraak voor die tijd, bel dan voor een nieuwe afspraak. Ik heb er het volste vertrouwen in dat mijn nieuwe thuispraktijk zowel voor u als voor mij beter is en heet u over 2 weken graag weer welkom.
Met vriendelijke groet,
Ilse Platinasumma, urologe
Ilse, niet alleen handig met scalpels en andere fijne werkjes, had in een mum van tijd de adresgegevens door haar tekstverwerker gespoeld en de hele mik uitgeprint. Nu snel naar TNT post voor enveloppen en postzegels, dan ligt alles morgen in de bus. Beneden gekomen zat de vriend bij 2 half ingepakte koffers een shaggie te roken. "Schiet je een beetje op, ik ga nu weg en ben over een uurtje terug, dan wil ik dat je weg bent. En ga niet zeuren of pruilen want je hebt hier de tijd van je leven gehad en aan alles komt een eind." Ze gaf hem een kus op z'n voorhoofd en verdween.
Precies op tijd en met hulp van wat in de haast geronselde Marokkaantjes om de 400 enveloppen en postzegels te plakken, gingen de brieven op de post. Op weg naar huis zag ze haar ex bij de bushalte staan en toeterde even. He, he, eindelijk schoon schip.
(wordt vervolgd)
11 april 2010
Oude lijken, compressie en arrogantie
Om de trouwe lezer en mezelf wat afleiding te gunnen gedurende deze weken van wetenschappelijke arbeid en vooral ook om de blog nat te houden, hierbij wat aantekeningen.
Deze week bezig geweest met inventariseren. Hierbij vielen nog een aantal lijken uit de kast uit de periode rond 1995 waarvan de bespreking indertijd niet door de redaktieraad kwam. Gesteriliseerde versie hier. De tijden zijn veranderd, misschien denkt de nieuwe generatie redakteurs er nu anders over.
Brokken PSA Prostaatkankertjes inhoud met referenties gesorteerd. Ongeveer 30 bruikbare brokken gevonden. Bij maximaal aantal woorden van 1200 betekent dit 40 woorden per brok. Echter hiervan moeten nog verbindende teksten, koppen, subkoppen en conclusie worden afgetrokken. Voorlopige schatting 400 woorden dwz blijft per brok over 20. Dit is Overcompressie. Taak voor deze week daarom ondermeer 10 essentiele brokken te selecteren en enkele daarvan al met 80 woords compressie hapklaar te maken. Daartussen moeten dan ook nog 2 of 3 gecomprimeerde lijken gepropt worden. Kom ik uit op gemiddelde broklengte van 70.
Verder messen geslepen en diverse soorten gif gemengd waarmee enige stijloefeningen gedaan passend binnen de strakke kaders waarbinnen ik geacht wordt te schrijven. Leeft nog niet echt. Spirit zal van brokkeuze, opening en opbouw van het verhaal moeten komen.
Dan speelde afgelopen week de discussie over arrogant vs kwaadaardig. Veel maakt het uiteindelijk niet uit, het effect is hetzelfde: nl massale letselschade. Zelf blijf ik de voorkeur geven aan harteloze arrogantie plus een flinke dosis wereldvreemdheid en onbewustheid.
Dat geldt zeker voor de over het paard getilde Professor Pensioenplan. Deze man is te dom om kwaadaardig te zijn, maar daarom niet minder gevaarlijk. Z'n grootste stommiteit was indertijd Herr Dr Fritz op te volgen als CEO van Urologie Dijkzigt en daarmee de hele boedel van de ERSPC. Wat je ook van alle andere urologen in Nederland kunt zeggen, geen van hen had indertijd zin om professor in Rotterdam te worden vanwege het ERSPC. Behalve Pensioenplan dan, puur uit ijdelheid. Bij Herr Dr Fritz ben ik voorzichtiger. Een CV over hem is nergens te vinden. Hij is dik in de 70, misschien wel 80. Ondanks zijn emeritaat houdt hij nog steeds kantoor in Rotterdam. Bekend is dat hij van Duitse komaf is, maar wat hij in z'n jeugd heeft gedaan is onbekend. Verder valt op dat hij nog altijd een strikje draagt en een snor heeft, allebei attributen die in de jaren 30 en 40 populair waren in z'n geboorteland. Wil hij zich ergens mee associeren? U mag het zeggen. In ieder geval is hij bezeten van PSA, het brein achter het ERSPC en eerste auteur van de ERSPC studie. Hier Herr Dr Fritz aan het woord op het NOS journaal (laatste kwart vd uitzending)
Om de trouwe lezer en mezelf wat afleiding te gunnen gedurende deze weken van wetenschappelijke arbeid en vooral ook om de blog nat te houden, hierbij wat aantekeningen.
Deze week bezig geweest met inventariseren. Hierbij vielen nog een aantal lijken uit de kast uit de periode rond 1995 waarvan de bespreking indertijd niet door de redaktieraad kwam. Gesteriliseerde versie hier. De tijden zijn veranderd, misschien denkt de nieuwe generatie redakteurs er nu anders over.
Brokken PSA Prostaatkankertjes inhoud met referenties gesorteerd. Ongeveer 30 bruikbare brokken gevonden. Bij maximaal aantal woorden van 1200 betekent dit 40 woorden per brok. Echter hiervan moeten nog verbindende teksten, koppen, subkoppen en conclusie worden afgetrokken. Voorlopige schatting 400 woorden dwz blijft per brok over 20. Dit is Overcompressie. Taak voor deze week daarom ondermeer 10 essentiele brokken te selecteren en enkele daarvan al met 80 woords compressie hapklaar te maken. Daartussen moeten dan ook nog 2 of 3 gecomprimeerde lijken gepropt worden. Kom ik uit op gemiddelde broklengte van 70.
Verder messen geslepen en diverse soorten gif gemengd waarmee enige stijloefeningen gedaan passend binnen de strakke kaders waarbinnen ik geacht wordt te schrijven. Leeft nog niet echt. Spirit zal van brokkeuze, opening en opbouw van het verhaal moeten komen.
Dan speelde afgelopen week de discussie over arrogant vs kwaadaardig. Veel maakt het uiteindelijk niet uit, het effect is hetzelfde: nl massale letselschade. Zelf blijf ik de voorkeur geven aan harteloze arrogantie plus een flinke dosis wereldvreemdheid en onbewustheid.
Dat geldt zeker voor de over het paard getilde Professor Pensioenplan. Deze man is te dom om kwaadaardig te zijn, maar daarom niet minder gevaarlijk. Z'n grootste stommiteit was indertijd Herr Dr Fritz op te volgen als CEO van Urologie Dijkzigt en daarmee de hele boedel van de ERSPC. Wat je ook van alle andere urologen in Nederland kunt zeggen, geen van hen had indertijd zin om professor in Rotterdam te worden vanwege het ERSPC. Behalve Pensioenplan dan, puur uit ijdelheid. Bij Herr Dr Fritz ben ik voorzichtiger. Een CV over hem is nergens te vinden. Hij is dik in de 70, misschien wel 80. Ondanks zijn emeritaat houdt hij nog steeds kantoor in Rotterdam. Bekend is dat hij van Duitse komaf is, maar wat hij in z'n jeugd heeft gedaan is onbekend. Verder valt op dat hij nog altijd een strikje draagt en een snor heeft, allebei attributen die in de jaren 30 en 40 populair waren in z'n geboorteland. Wil hij zich ergens mee associeren? U mag het zeggen. In ieder geval is hij bezeten van PSA, het brein achter het ERSPC en eerste auteur van de ERSPC studie. Hier Herr Dr Fritz aan het woord op het NOS journaal (laatste kwart vd uitzending)
03 april 2010
Huishoudelijke mededeling
Anders dan de tegenstander, die zwijgt als het graf of op z'n best met een onleesbaar bericht van een PR adviseur afkomt, spreekt PSA Prostaatkankertjes zonder blad voor de mond. Veel diplomatiek gewriemel, intriges en overlast afgelopen week. Met als dieptepunt een spamaanval op het contactadres. Na het plaatsen van een speciaal filter met echo hield het op. prostaatkanker@planet.nl is voor de goedwillende nu weer normaal bereikbaar. Hoewel we hiervoor geen enkel bewijs hebben ligt het voor de hand de spammers te zoeken in de gelederen van de Andros Paradise of Pensioenplan Plaza.
Al het gebel en gemail leverde wel wat op. Uit betrouwbare bron vernamen we dat het op z'n minst nog enkele maanden gaat duren voor de Rotterdamse geleerden klaar zijn met hun eerste versie van de zg "ERSPC Quality of Life Study". Ze gaan dit opsturen naar of de Lancet of het New England Medical Journal. Aangezien dit manuscript vervolgens door de Editorial Board van 1 van deze tijdschriften gespoeld moet worden die dit van een (ongetwijfeld groot) aantal kritische opmerkingen zal gaan voorzien waarop de Rotterdammers dan weer correcties zullen moeten aanbrengen, komen er zeker nog maanden bij voor er eindelijk gepubliceerd is. Voor wie niet weet waar ik het over heb, meer over de Rotterdamse zwendel hier en in de daaropvolgende berichten.
PSA Prostaatkankertjes is wel goed maar niet gek. We gaan niet nog een jaar wachten met de Eindafrekening. Met de redaktie van 1 van de 3 toonaangevende Nederlandse medische tijdschriften is afgelopen week afgesproken dat ik in het te schrijven stuk nu een "Educated Guess" zal doen naar de ravage aan letselschade die de Rotterdammers hebben aangericht ipv de zg Quality of Life Study te fileren, die er dus niet is. Dit dan naast mijn kritiek op hetgeen wel al gepubliceerd is (bv 47 vs 1 etc).
Het ligt in de bedoeling het tekstvoorstel in de loop van mei af te hebben waarna ik hoop er eind juni met de redactie definitief uit te zijn. Dit gaat nog een lastige klus worden. Ik zal een groot aantal ernstige verwijten en beschuldigingen, samenhangend en goed onderbouwd, in een beperkte ruimte moeten proppen. Dit alles ook nog eens op een deftige academische toon in plaats van in de hier gebruikelijke straatvechterstaal. Gelukkig ligt een groot deel van de inhoud hier al op PSA Prostaatkankertjes verspreid, zij het nogal chaotisch.
De eerst komende weken staan dan ook in het teken van ordenen. Ik ga daartoe door de oude berichten heen en zal waar nodig verbeteringen aanbrengen of geactualiseerde referenties. Bij belangrijke veranderingen zal ik daarvan melding maken in de rubriek mededelingen. Mogelijk dat er in deze periode hier wat minder columns verschijnen.
Anders dan de tegenstander, die zwijgt als het graf of op z'n best met een onleesbaar bericht van een PR adviseur afkomt, spreekt PSA Prostaatkankertjes zonder blad voor de mond. Veel diplomatiek gewriemel, intriges en overlast afgelopen week. Met als dieptepunt een spamaanval op het contactadres. Na het plaatsen van een speciaal filter met echo hield het op. prostaatkanker@planet.nl is voor de goedwillende nu weer normaal bereikbaar. Hoewel we hiervoor geen enkel bewijs hebben ligt het voor de hand de spammers te zoeken in de gelederen van de Andros Paradise of Pensioenplan Plaza.
Al het gebel en gemail leverde wel wat op. Uit betrouwbare bron vernamen we dat het op z'n minst nog enkele maanden gaat duren voor de Rotterdamse geleerden klaar zijn met hun eerste versie van de zg "ERSPC Quality of Life Study". Ze gaan dit opsturen naar of de Lancet of het New England Medical Journal. Aangezien dit manuscript vervolgens door de Editorial Board van 1 van deze tijdschriften gespoeld moet worden die dit van een (ongetwijfeld groot) aantal kritische opmerkingen zal gaan voorzien waarop de Rotterdammers dan weer correcties zullen moeten aanbrengen, komen er zeker nog maanden bij voor er eindelijk gepubliceerd is. Voor wie niet weet waar ik het over heb, meer over de Rotterdamse zwendel hier en in de daaropvolgende berichten.
PSA Prostaatkankertjes is wel goed maar niet gek. We gaan niet nog een jaar wachten met de Eindafrekening. Met de redaktie van 1 van de 3 toonaangevende Nederlandse medische tijdschriften is afgelopen week afgesproken dat ik in het te schrijven stuk nu een "Educated Guess" zal doen naar de ravage aan letselschade die de Rotterdammers hebben aangericht ipv de zg Quality of Life Study te fileren, die er dus niet is. Dit dan naast mijn kritiek op hetgeen wel al gepubliceerd is (bv 47 vs 1 etc).
Het ligt in de bedoeling het tekstvoorstel in de loop van mei af te hebben waarna ik hoop er eind juni met de redactie definitief uit te zijn. Dit gaat nog een lastige klus worden. Ik zal een groot aantal ernstige verwijten en beschuldigingen, samenhangend en goed onderbouwd, in een beperkte ruimte moeten proppen. Dit alles ook nog eens op een deftige academische toon in plaats van in de hier gebruikelijke straatvechterstaal. Gelukkig ligt een groot deel van de inhoud hier al op PSA Prostaatkankertjes verspreid, zij het nogal chaotisch.
De eerst komende weken staan dan ook in het teken van ordenen. Ik ga daartoe door de oude berichten heen en zal waar nodig verbeteringen aanbrengen of geactualiseerde referenties. Bij belangrijke veranderingen zal ik daarvan melding maken in de rubriek mededelingen. Mogelijk dat er in deze periode hier wat minder columns verschijnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)