Out of the Box 14
Alleen voor de vorm


"Meneer Huisvlijt, komt u verder."

Hij zat nog nauwelijks in z'n stoel of Ilse begon direct full speed. "Ik vat even samen: gedubbelcheckte PSA's na 0,2,4 en 6 maanden respectievelijk 7,4 (+/- 0,2), 7,8 (+/- 0,4), 8,3 (+/- 0,2) en 8,8 (+/- 0,1) wat een PSADT van circa 2 jaar geeft. Bijbehorende afgeronde f/t ratio's van 16, 12, 14 en 11. PSAD in maand 0: 0,21. Antibiotica kuur na PSA van maand 4 zonder resultaat. Klopt?" Huisvlijt had net z'n opschrijfboekje te voorschijn gehaald en mompelde terwijl hij aan het bladeren was: "Ik geloof van wel."

"Ons eerste gesprek van ongeveer een half jaar geleden heeft me behoorlijk aan het denken gezet, een tijdje zelfs meer dan goed voor me was." Huisvlijt zat nu eindelijk rustig en luisterde aandachtig. "Ik heb de hele biopsie literatuur doorgespit, een groot aantal RP studies grondig bestudeerd en bijna alle publicaties op het gebied van intermitterende hormonale therapie voor lokale prostaatkanker gelezen. Bij elkaar ben ik zeker 300 uur bezig geweest."

Hierop viel de patient van z'n stoel en lag nu op de grond. Ilse stond op, ging over hem heen staan en vervolgde: "Ik geef u in alle opzichten gelijk: de performance van een biopsie is ten hemel schreiend, zelfs bij succesvolle RP's zijn er nog een onacceptabel hoog aantal recidieven en inderdaad IHT is een zeer interessante optie als behandeling werkelijk noodzakelijk is. Ik heb m'n conclusies getrokken en de Maatschap meegedeeld dat ik stop met het uitvoeren van RP's."

Huisvlijt krabbelde op en nam weer op z'n stoel plaats. Ook Ilse ging weer zitten en ging verder: "Het is duidelijk dat met een PSADT van 2 jaar en na uitsluiting van prostatitis behandeling noodzakelijk is. De f/t ratio's zijn ook aan de ongunstige kant en min of meer bevestigend maar de PSADT vind ik veel belangrijker. Meneer Huisvlijt, nu is het uw beurt."

Net als tijdens het vorige bezoek had ze hem overdonderd. Maar een Huisvlijt herstelt snel. 300 uur? Ja, zo is ze wel, misschien is 100 uur overdreven, maar dat is nog altijd 200 uur. De Maatschap de wacht aangezegd wat betreft RP's? Niet te geloven! Huisvlijt: "Tja, ik ben verbijsterd dat u zoveel tijd genomen heeft, ik voel me er enigszins opgelaten door, u zult dit begrijpen. Maar ja, ik kwam dan ook wel met iets aanzetten, ik denk dat ik bij elkaar net als u ook zo'n 300 uur bezig ben geweest, bijzonder intensief allemaal, niet alledaags. Maar het heeft tenminste zin gehad, voor mij en klaarblijkelijk ook voor u."

Ilse zat enigszins achterover geleund in haar stoel, speelde met haar handen en nam Huisvlijt op. Huisvlijt vervolgde: "Goed, leuk is anders, maar niets staat nog in de weg om nu spoedig met de IHT te beginnen."

"Ho, ho, ho. Eerst moet er nog een biopsie gedaan worden."
"Pardon?"
"Er moet nog een biopsie gedaan worden."
"Een biopsie?"
"Ja, een biopsie"
"En u vertelt me zojuist dat u net als ik de performance van biopsien ten hemel schreiend vindt."
"Dat vind ik ook."
"Maar waarom dan een biopsie?"
"Het is een Pro Forma biopsie"
"Wat bedoelt u?"

"Luistert u eens meneer Huisvlijt. Als ik u een behandeling ga geven voor uw prostaatkanker en ik heb van te voren geen biopsie gedaan, dwz geen weefsel dat de diagnose bevestigt, dan wordt ik direct geroyeerd door de NVU  en sta ik op straat. Dat wilt u niet. Bovendien kan de behandeling dan uberhaupt niet doorgaan, want er is niemand die zonder biopsie verder wil."

Huisvlijt dacht na. Hier had hij geen rekening mee gehouden. Was er een uitweg? In plaats van een Pro Forma biopsie was een andere mogelijkheid misschien een Fake biopsie, dwz alleen een in elkaar geknutseld biopsierapport zonder werkelijke biopsie. Maar dit verwierp hij want hij hield niet van valsheid in geschrifte, het zou uit kunnen komen en hij wilde de urologe niet met een dergelijk voorstel confronteren dat ze bovendien waarschijnlijk lachend zou afwijzen.

"Ik zie erg op tegen een biopsie."
"Ik ook, maar het is niet anders."
"Wat als de biopsie negatief is, wat natuurlijk ook altijd nog kan bij een PSADT van 2 jaar."
"Zullen we daar op dit moment even niet aan denken?"

Ilse en Huisvlijt keken elkaar aan. Ze hadden beiden zowel uitroeptekens als vraagtekens in hun ogen. Toen sloeg Ilse haar ogen neer. Huisvlijt: "geef me een week bedenktijd." Ilse: "no problem."