Gaan we dat pikken? 5
Gitzwarte ogen recht op z'n gezicht
Nu de ERSPC spindoctors, copywriters, communicatieadviseurs en andere oppoetsers er na bijna elf maanden nog steeds niet in geslaagd zijn een voor de redaktieraad van het New England Journal of Medicine acceptabele zg Quality of Life tekst te produceren, waardoor PSA Prostaatkankertjes nog steeds niet de definitieve eindrekening kan opmaken, gaan we voorlopig verder met de mannnenkliniek van Eugene Speerpunt.
Voor deel 1 hierheen
PSA Prostaatkankertjes vond met Harm en Boukje een plaatsje in de wachtkamer. Zodra ze gingen zitten stonden de 2 patienten aan weerszijde van hen verontwaardigd op. "Zonde van die kinderen", zei de ene. De andere was rood aangelopen en mompelde iets van Schande. Hun plaatsen werden direct ingenomen door 2 andere heren die een stuk vriendelijker deden. Ricardo ijsbeerde tussen de patienten door en begon in ongunstige zin de aandacht te trekken.
PSA Prostaatkankertjes liet z'n ogen dwalen door de wachtruimte. Overal hingen gigantische high design posters met indringende portretfoto's van Speerpunt en collega's met newspeak testimonials als "Ik ben Eugene Speerpunt en voor mij geldt maar een zaak en dat is kwaliteit", "Ik ben Harry Houthakker en ik ga voor integratie door integriteit" of "Ik ben Marloes Matenaaister en innoveren is helemaal mijn ding" altijd afgetiteld met UroMax Mannenkliniek. De portretten waren verbonden door een soort strips waarop de bekende leugen "Wij van de Uromax Mannenkliniek verlagen de sterfte aan prostaatkanker met zeker 30%." Ricardo zag dat PSA Prostaatkankertjes braakneigingen kreeg en hield hem een zakje voor, ondertussen de wachtkamer scherp in de gaten houdend.
De deur van de spreekkamer ging open en Speerpunt kwam naar buiten. Hij zag nog geen Security, er zat niets anders op dan toch maar te beginnen. "Meneer Welgemoed, komt u verder?" Welgemoed stond op maar liep niet richting Speerpunt maar naar Boukje. "Zeg meisje, wil jij als kritische begeleidster met me mee de spreekkamer in?" Boukje keek naar PSA Prostaatkankertjes die een goedkeurend knikje gaf. "OK", zei Boukje.
"Meneer Welgemoed", herhaalde Speerpunt nu enigszins geprikkeld. De heer Welgemoed nam Boukje bij de hand. De kleine meid richtte haar gitzwarte ogen recht op het gezicht van Speerpunt die hiervan een koude rilling kreeg. Het gezelschap ging de spreekkamer binnen en nam plaats. Speerpunt, vast besloten er een snel eind aan te draaien, keek op z'n scherm en zei: "Nou dat is dan een eenvoudige zaak, u heeft een PSA van 2,6, ruim een tiende boven onze hypermoderne afkapwaarde van 2,5. Ik zal u een briefje meegeven voor een biopsie." Speerpunt stak z'n hand al uit maar nu stond Boukje op: "Ho, ho, ho, Speerpuntprofessor, voor we uberhaubt aan biopsieen gaan denken moet er eerst gedriedubbelcheckt worden vanwege normale fysiologische schommelingen, weet je wel. Kijk anders hiero nog eens." Welgemoed keek Speerpunt vragend aan, er sprak weinig begrip uit zijn blik....
(wordt vervolgd)
26 februari 2010
17 februari 2010
Gaan we dat pikken? 4
Een kijkje op de UroMax poli
In afwachting van de zg ERSPC Quality of Life studie, die eerst in de zomer van 2009, daarna in het najaar zou uitkomen en nu ergens dit jaar wordt verwacht en waar waarschijnlijk enorme problemen mee zijn, pakken we de draad van "Gaan we dat pikken?" weer op. Ga eerst hierheen voor deel 1.
Professor Eugene Speerpunt loopt met grote stappen door de gang en verheft z'n stem. "Ik heb echt geen tijd voor je miezerige praatjes tegen de vooruitgang. Ik heb een uitpuilende wachtkamer vol prostaatkankerpatienten. Die vragen om hulp en die wil ik graag bieden als je het tenminste goed vindt."
PSA Prostaatkankertjes die hem nauwelijks bij kan houden, geflankeerd door Harm en Boukje, zegt: "Noem je het achterna zitten en opjagen van onschuldige tumortjes vooruitgang?" Achter het drietal loopt Ricardo met een bedenkelijk gezicht.
Speerpunt is inmiddels in de wachtruimte aangekomen en houdt even stil. Hij spreekt zo hard dat iedereen het hoort, blijkbaar om indruk te maken. "Wij redden levens maar jij geeft in je nihilisme nergens om. Het maakt je niet uit dat mannen kermend van pijn een verschrikkelijke dood sterven."
Hier laat PSA Prostaatkankertjes zich niet door afschepen."Je dramatiseert op onuitstaanbare wijze. En het zou me niets verbazen als je krenterig bent met Morfine. Verder redt je geen of maar heel weinig levens en ruineer je een veelvoud."
De mensen in de wachtkamer schuiven ongemakkelijk op hun stoel. Ricardo houdt de sitatie nauwlettend in de gaten.
"Laat me nu met rust wil je, je ziet ik heb een wachtkamer vol prostaatkankerpatienten."
"Gezonde mannen zult u bedoelen, waar u grote aantallen incontinentie-, impotentie- en strictuurpatienten van gaat maken of al van hebt gemaakt, snerpt Boukje die ineens naar voren schiet, dit dan nog afgezien van hartinfarcten en longembolieen die u veroorzaakt en die fataal kunnen aflopen."
Overrompeld door zoveel expressiviteit zegt Speerpunt:
"Zeg klein bijdehandje, je hebt zeker nog nooit van Active Surveillance gehoord, he."
Harm lacht hem hierop recht in z'n gezicht uit: "over die kafkaeske Polizeiterm is al een halve blog over volgeschreven. Uiteindelijk gaat de helft tot een derde binnen 5 jaar alsnog onder het mes en wordt van de andere helft de prostaat kapotgeprikt door al je blinde herhalingsbiopsieen.
Speerpunt snelt nu de spreekkamer in, smakt de deur hard achter zich dicht en pakt direct de telefoon.
"Ja, Speerpunt hier, graag snel Security op de UroMax poli, ik heb hier een gevaarlijke gek met twee agressieve allochtone hangjongeren."
(wordt vervolgd)
Een kijkje op de UroMax poli
In afwachting van de zg ERSPC Quality of Life studie, die eerst in de zomer van 2009, daarna in het najaar zou uitkomen en nu ergens dit jaar wordt verwacht en waar waarschijnlijk enorme problemen mee zijn, pakken we de draad van "Gaan we dat pikken?" weer op. Ga eerst hierheen voor deel 1.
Professor Eugene Speerpunt loopt met grote stappen door de gang en verheft z'n stem. "Ik heb echt geen tijd voor je miezerige praatjes tegen de vooruitgang. Ik heb een uitpuilende wachtkamer vol prostaatkankerpatienten. Die vragen om hulp en die wil ik graag bieden als je het tenminste goed vindt."
PSA Prostaatkankertjes die hem nauwelijks bij kan houden, geflankeerd door Harm en Boukje, zegt: "Noem je het achterna zitten en opjagen van onschuldige tumortjes vooruitgang?" Achter het drietal loopt Ricardo met een bedenkelijk gezicht.
Speerpunt is inmiddels in de wachtruimte aangekomen en houdt even stil. Hij spreekt zo hard dat iedereen het hoort, blijkbaar om indruk te maken. "Wij redden levens maar jij geeft in je nihilisme nergens om. Het maakt je niet uit dat mannen kermend van pijn een verschrikkelijke dood sterven."
Hier laat PSA Prostaatkankertjes zich niet door afschepen."Je dramatiseert op onuitstaanbare wijze. En het zou me niets verbazen als je krenterig bent met Morfine. Verder redt je geen of maar heel weinig levens en ruineer je een veelvoud."
De mensen in de wachtkamer schuiven ongemakkelijk op hun stoel. Ricardo houdt de sitatie nauwlettend in de gaten.
"Laat me nu met rust wil je, je ziet ik heb een wachtkamer vol prostaatkankerpatienten."
"Gezonde mannen zult u bedoelen, waar u grote aantallen incontinentie-, impotentie- en strictuurpatienten van gaat maken of al van hebt gemaakt, snerpt Boukje die ineens naar voren schiet, dit dan nog afgezien van hartinfarcten en longembolieen die u veroorzaakt en die fataal kunnen aflopen."
Overrompeld door zoveel expressiviteit zegt Speerpunt:
"Zeg klein bijdehandje, je hebt zeker nog nooit van Active Surveillance gehoord, he."
Harm lacht hem hierop recht in z'n gezicht uit: "over die kafkaeske Polizeiterm is al een halve blog over volgeschreven. Uiteindelijk gaat de helft tot een derde binnen 5 jaar alsnog onder het mes en wordt van de andere helft de prostaat kapotgeprikt door al je blinde herhalingsbiopsieen.
Speerpunt snelt nu de spreekkamer in, smakt de deur hard achter zich dicht en pakt direct de telefoon.
"Ja, Speerpunt hier, graag snel Security op de UroMax poli, ik heb hier een gevaarlijke gek met twee agressieve allochtone hangjongeren."
(wordt vervolgd)
05 februari 2010
Liefdevol Castrerend
George Berger in reactie op Prostaatkankertjes, mammobielkankertjes, heupjes en knietjes:
"The Prostate Police State uses techniques to get you to think that it's main goal is to help you."
Welke techniek? Hun techniek is wat ik zou willen noemen "liefdevol castrerend". Dit een is een bekend thema in de literatuur waarin vrouwen door overmatige zorgzaamheid iedere lust bij hun partner wegnemen. In de Urologische Politiestaat zien we een dergelijke pathologische zorgzaamheid maar hier is het begrip castratie niet soft maar hardcore: Meer dan de helft van mannen de een RP of radiotherapie ondergaan worden impotent.
Het meest beangstigende is dat wereldvreemde types als Herr Doctor Fritz Schreibtisch en Professor Pensioenplan ook nog eens werkelijk denken dat ze de patient een dienst bewijzen. Wie mijn commentaren over de ERSPC goed gelezen heeft weet dat 48 man behandeld moeten worden om na 9 jaar 1 sterfgeval te voorkomen. Dit constateren de onderzoekers zelf ook, maar zonder enige schaamte en als een matter of fact. De letselschade de 48 man aangedaan verdringen ze uit hun bewustzijn en ze fixereren zich op het ene leven dat ze (volgens hun rammelende statistieken) gered hebben. Zonder enig mededogen of bescheidenheid. Op hun patserige congressen presenteren ze, stijf van de adrenaline, hun miezerige eenzijdige modelberekeningen voor een gezelschap hielenlikkers en robotfabrikanten en wordt stelselmatig de debet zijde weggemoffeld. We wachten nog steeds op de Quality of Life study. (what's in a name!!)
Van de overheid als beschermer van het individu tegen deze Verbrecher hoeven we niets te verwachten. De ambtenaren van de Gezondheidsraad en VWS lopen aan het handje van Pensioenplan en vlijen zich met de gedachte dat ze deel uitmaken van een innovatief gezelschap. Wat we hier zien is een corporate/governmental swindle die verkocht wordt als zorg. Ook de NOS heeft zich voor het karretje laten spannen.
Dan nog iets. Het PSA-gebeuren is een internationale zaak en niet alleen een Nederlandse kwestie. Maar vergis je niet, het pushen en populariseren van PSA in Europa heeft z'n oorsprong in Rotterdam. Onder de dekmantel van Wetenschappelijk Onderzoek en ondermeer gesubsidieerd door het KWF overspoelt het ERSPC sinds het begin van de 90er jaren de medische vakpers met masserende artikelen gedompeld in een sfeer van "hoop en innovatie". Bijna steevast eindigen ze met de opmerking dat meer onderzoek nodig is. Dus let op, elke keer dat je de collectebus van het KWF vult verdwijnt een groot deel van je geld in de zakken van het Politbureau.
George Berger in reactie op Prostaatkankertjes, mammobielkankertjes, heupjes en knietjes:
"The Prostate Police State uses techniques to get you to think that it's main goal is to help you."
Welke techniek? Hun techniek is wat ik zou willen noemen "liefdevol castrerend". Dit een is een bekend thema in de literatuur waarin vrouwen door overmatige zorgzaamheid iedere lust bij hun partner wegnemen. In de Urologische Politiestaat zien we een dergelijke pathologische zorgzaamheid maar hier is het begrip castratie niet soft maar hardcore: Meer dan de helft van mannen de een RP of radiotherapie ondergaan worden impotent.
Het meest beangstigende is dat wereldvreemde types als Herr Doctor Fritz Schreibtisch en Professor Pensioenplan ook nog eens werkelijk denken dat ze de patient een dienst bewijzen. Wie mijn commentaren over de ERSPC goed gelezen heeft weet dat 48 man behandeld moeten worden om na 9 jaar 1 sterfgeval te voorkomen. Dit constateren de onderzoekers zelf ook, maar zonder enige schaamte en als een matter of fact. De letselschade de 48 man aangedaan verdringen ze uit hun bewustzijn en ze fixereren zich op het ene leven dat ze (volgens hun rammelende statistieken) gered hebben. Zonder enig mededogen of bescheidenheid. Op hun patserige congressen presenteren ze, stijf van de adrenaline, hun miezerige eenzijdige modelberekeningen voor een gezelschap hielenlikkers en robotfabrikanten en wordt stelselmatig de debet zijde weggemoffeld. We wachten nog steeds op de Quality of Life study. (what's in a name!!)
Van de overheid als beschermer van het individu tegen deze Verbrecher hoeven we niets te verwachten. De ambtenaren van de Gezondheidsraad en VWS lopen aan het handje van Pensioenplan en vlijen zich met de gedachte dat ze deel uitmaken van een innovatief gezelschap. Wat we hier zien is een corporate/governmental swindle die verkocht wordt als zorg. Ook de NOS heeft zich voor het karretje laten spannen.
Dan nog iets. Het PSA-gebeuren is een internationale zaak en niet alleen een Nederlandse kwestie. Maar vergis je niet, het pushen en populariseren van PSA in Europa heeft z'n oorsprong in Rotterdam. Onder de dekmantel van Wetenschappelijk Onderzoek en ondermeer gesubsidieerd door het KWF overspoelt het ERSPC sinds het begin van de 90er jaren de medische vakpers met masserende artikelen gedompeld in een sfeer van "hoop en innovatie". Bijna steevast eindigen ze met de opmerking dat meer onderzoek nodig is. Dus let op, elke keer dat je de collectebus van het KWF vult verdwijnt een groot deel van je geld in de zakken van het Politbureau.
03 februari 2010
Prostaatkankertjes, mammobielkankertjes,
heupjes en knietjes
Wie controleert de fancyprodukten en derivaten van de prostaatkankerindustrie? Er is maar 1 klein toezichthoudertje en dat is PSA Prostaatkankertjes.
Drs Goedkeuring die hiervoor officeel is aangesteld zit meestal op schoot bij Professor Pensioenplan maar ligt nu waarschijnlijk in de zon op Tenerife op kosten van Intuitive Surgery in afwachting van de Quality of Life studie van Herr Doctor Schreibtisch. Deze emeritus hoogleraar heeft het nu echter te druk met het promoten van een lagere PSA afkapwaarde, noodzakelijk om de voeding van de robots op peil te houden.
De urologen geven de voorkeur aan zelfregulering. Dat past het beste bij vrije marktwerking, vinden ze. Zeer tot ongenoegen van de huisartsen die moe worden van de nietszeggende gesprekken die ze moeten voeren over PSAtjes en op hun lippen bijten als ze moeten dealen met de aftermath van alle urologische bedrijvigheid. Hun praktijken lopen steeds voller met incontinente en impotente mannen. Ze zijn machteloos tegen PSA, wat moeten ze beginnen tegen patienten die op de NOS van een professor horen dat met deze eenvoudige bloedtest de sterfte aan prostaatkanker met tientallen procenten verminderd kan worden? Net als PSA Prostaatkankertjes wachten ze op de Quality of Life studie. Pas dan kunnen ze als beroepsgroep met een standpunt komen.
Meer in het algemeen nog dit. In de geliberaliseerde zorg, ik heb een bloedhekel aan het woord zorg in dit verband, gaat het het er niet om mensen beter te maken. Dat kan ook niet want de mensen hebben geen symptomen. Het zijn clienten met een aangepraat risicoprofiel op grond van statistieken die nog veel slechter zijn dan die van het IPCC. Ik reken hiertoe niet alleen PSA Prostaatkankertjes, maar ook vele mammobielkankertjes evenals het merendeel van de heupjes en knietjes. Het is geen toeval dat juist deze etiketziektes het geliberaliseerde circuit domineren. De clienten zijn niet ziek, dat is wel zo clean. Het maakt ook dat de "zorg" makkelijk ingepland en georganiseerd kan worden. Het zijn hapklare brokken voor zorgmanagers die met slogans als 30% sterftereduktie, 20% minder ligdagen, 10% kwaliteitsverbetering en 5% innovatie goed uit de voeten kunnen.
Het afhandelen van de letselschade van de vaak heftige ingrepen van deze geliberaliseerde zorg komt echter voor rekening van het klassieke circuit dat tegelijk ook nog eens verdrongen wordt door het beslag aan middelen. Dit is net als in de bankensector een vorm van bail out van op hol geslagen fantasieen. Een aardig deel van de 35 miljard Euro bezuinigingen die we binnenkort voor de kiezen krijgen kan gehaald worden door het aanpakken van deze op drift geraakte marktgeneeskunde.
heupjes en knietjes
Wie controleert de fancyprodukten en derivaten van de prostaatkankerindustrie? Er is maar 1 klein toezichthoudertje en dat is PSA Prostaatkankertjes.
Drs Goedkeuring die hiervoor officeel is aangesteld zit meestal op schoot bij Professor Pensioenplan maar ligt nu waarschijnlijk in de zon op Tenerife op kosten van Intuitive Surgery in afwachting van de Quality of Life studie van Herr Doctor Schreibtisch. Deze emeritus hoogleraar heeft het nu echter te druk met het promoten van een lagere PSA afkapwaarde, noodzakelijk om de voeding van de robots op peil te houden.
De urologen geven de voorkeur aan zelfregulering. Dat past het beste bij vrije marktwerking, vinden ze. Zeer tot ongenoegen van de huisartsen die moe worden van de nietszeggende gesprekken die ze moeten voeren over PSAtjes en op hun lippen bijten als ze moeten dealen met de aftermath van alle urologische bedrijvigheid. Hun praktijken lopen steeds voller met incontinente en impotente mannen. Ze zijn machteloos tegen PSA, wat moeten ze beginnen tegen patienten die op de NOS van een professor horen dat met deze eenvoudige bloedtest de sterfte aan prostaatkanker met tientallen procenten verminderd kan worden? Net als PSA Prostaatkankertjes wachten ze op de Quality of Life studie. Pas dan kunnen ze als beroepsgroep met een standpunt komen.
Meer in het algemeen nog dit. In de geliberaliseerde zorg, ik heb een bloedhekel aan het woord zorg in dit verband, gaat het het er niet om mensen beter te maken. Dat kan ook niet want de mensen hebben geen symptomen. Het zijn clienten met een aangepraat risicoprofiel op grond van statistieken die nog veel slechter zijn dan die van het IPCC. Ik reken hiertoe niet alleen PSA Prostaatkankertjes, maar ook vele mammobielkankertjes evenals het merendeel van de heupjes en knietjes. Het is geen toeval dat juist deze etiketziektes het geliberaliseerde circuit domineren. De clienten zijn niet ziek, dat is wel zo clean. Het maakt ook dat de "zorg" makkelijk ingepland en georganiseerd kan worden. Het zijn hapklare brokken voor zorgmanagers die met slogans als 30% sterftereduktie, 20% minder ligdagen, 10% kwaliteitsverbetering en 5% innovatie goed uit de voeten kunnen.
Het afhandelen van de letselschade van de vaak heftige ingrepen van deze geliberaliseerde zorg komt echter voor rekening van het klassieke circuit dat tegelijk ook nog eens verdrongen wordt door het beslag aan middelen. Dit is net als in de bankensector een vorm van bail out van op hol geslagen fantasieen. Een aardig deel van de 35 miljard Euro bezuinigingen die we binnenkort voor de kiezen krijgen kan gehaald worden door het aanpakken van deze op drift geraakte marktgeneeskunde.
Abonneren op:
Posts (Atom)
