Onmogelijke Onderneming

Om te kijken of er nog ERSPC nieuws was kwam ik vandaag na lange tijd weer eens terecht op de NVU-site (niet Nederlandse Volk Unie, maar Nederlandse Vereniging voor Urologie. Daar bleek het hoofdstuk over prostaatkanker radikaal veranderd te zijn. De laatste keer dat ik de site bezocht was alles nog recht toe recht aan. Heel beslist stelde men toen dat met een biopsie de aanwezigheid van prostaatkanker kan worden vastgesteld en zo ja de mate van kwaadaardigheid. Vervolgens dat prostaatkanker genezen kan worden met daarop een rijtje behandelingen en op het allerlaatst enigszins onwillig dat in een aantal gevallen observatie het overwegen waard is.

Over de biopsie nu dit: "Met behulp van de huidige diagnostische middelen is wel aan te tonen of iemand prostaatkanker heeft, maar is niet te voorspellen of er sprake is van een levensbedreigende tumor of van een tumor die langzaam groeit en weinig tot geen klachten zal veroorzaken." He, he, de NVU neemt eindelijk over waar PSA Prostaatkankertjes al jaren op hamert. Wat nog ontbreekt is dat de biopsie in een kwart tot eenderde van de gevallen het tumortje mist, maar laten we daar nu even niet moeilijk over doen.

Dan volgt het hoofdstuk behandeling. Wat er eerst als laatste bijhing is nu intro en hoofdzaak geworden: Active Surveillance wordt direct gepresenteerd als een belangrijke optie. Dan volgt een verwarrend draaiend verhaal. Na eerst dus toegegeven te hebben dat het onderscheid tussen levensbedreigend en onschuldig niet gemaakt kan worden lezen we nu: "Dat de eerste vorm van prostaatkanker snel behandeld moet worden, behoeft geen betoog. In het tweede geval staan patiënt en behandelaar voor een keuze: behandelen of afwachten en in de gaten houden." Het hoeft dus geen betoog dat een gevaarlijke tumor behandeld moet worden, maar jammer we kunnen alleen niet vaststellen of de tumor gevaarlijk of onschuldig is. Laat dit nu precies de reden zijn dat PSA Prostaatkankertjes al jaren beweert dat het vroeg opsporen van tumortjes bij symptoomloze mannen een onmogelijke onderneming is.

Vervolgens wordt Active Surveillance verder besproken en uitgelegd dat men of blijft observeren of na verloop van tijd alsnog tot behandeling overgaat.In deze context worden vervolgens de verschillende behandelingsmogelijkheden kort besproken.  Opvallend is dat gezwegen wordt over de jaarlijkse herbiopsieen die de patient te wachten staan en waarbij hetzelfde goed/slecht dilemma onverminderd bijft bestaan. De oplossing voor deze blijvende mist is volgens de NVU.... dat de patient mag kiezen! De dokter weet het niet, kan het ook niet weten, maar blijft de patient terroriseren met z'n kankerdiagnose en kankerpraatjes, liefst in bijzijn van de echtgenote, want prostaatkanker heb je nu eenmaal samen. Week en murw geworden kiest menig patient uiteindelijk toch maar voor een ingreep en kan de uroloog z'n kunstje alsnog uitvoeren. De robot heeft z'n zin.

Weiger een PSA als je niets mankeert en voorkom zo dat je in een kafkaeske situatie belandt die kan eindigen in impotentie, incontinentie of nog erger. Stel je alleen onder behandeling van een uroloog als je symptomen hebt.

Klein Bonus Bombardementje

Van 2 anonieme bronnen hoor ik dat er zeer binnenkort nieuws van het ERSPC komt. 1 hier op PSA Prostaatkankertjes in een reactie op het vorige stukje en 1 via email van een zekere "Prognosticus" die het ook heeft over januari. Van een zeer vertrouwde niet anonieme bron (wiens privacy ik graag bescherm) hoor ik dit ook, met de opmerking erbij dat het waarschijnlijk om 10 of 11 jaars cijfers gaat maar zonder een Quality of Life analyse. We zullen zien....

In de meantime een tussendoortje. Ongeacht waar ze mee gaan komen, bijvoorbeeld het zeer onwaarschijnlijke dat ipv 48 mannen nu maar 24 mannen behandeld moeten worden om 1 sterfgeval te voorkomen of 24 of 12 om 1 geval van metastase te voorkomen na 10/11 jaar, dwz als het resultaat 2x zo goed wordt, dan nog kan PSA-screening naar de prullenmand.

Waarom? Zelfs urologen maken zich zorgen over overbehandeling. Hun antwoord is Active Surveillance (AS). Naast allerlei toeters en bellen is de essentie dat de Gleasonscore lager dan 6 moet zijn om hiervoor in aanmerking te komen. Het punt is echter dat ze dit niet kunnen vaststellen. Ik heb het hier al ad nauseam over gehad, het is een main point in de rechterkolom, maar dat is nog niet genoeg vandaar hier als bonus een klein bombardement referenties hierover: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10.

In de praktijk betekent dit dat in circa de helft van de gevallen AS volgens hun eigen criteria een slecht advies is geweest en omgekeerd in circa een kwart van de gevallen een Radicale Prostatectomie een overbodige ingreep (ook weer volgens hun eigen criteria). Als je in zulke hoge percentages dingen moet doen die je achteraf liever niet gedaan zou hebben dan kun je er beter mee ophouden. De criteria van de urologen zijn natuurlijk niet mijn criteria. Mijn criterium is dat alleen symptomen en klachten een ingreep gerechtvaardigen -niet spreadsheets, kansberekeningen en andere papieren goocheltrucs gebaseerd op inferieure inputdata.