Gaan we dat pikken? 14
Big Deal

In aflevering 12 meldden we dat Socrates contact had gezocht met Toshiba en de Bank of Japan en de enthousiaste reactie daarop. Nu stond de bijeenkomst op het programma. Ga voor deel 1 hierheen, voor deel 13 hierheen.

De delegatie uit Japan bestond uit 3 personen, een arts uit Tokio, de Medical Director van Toshiba Europe en een bankier van de Bank of Japan. Oma deed met Ilse na binnenkomst van de Japanners eerst een rondleiding. De praktijkruimte, behandelkamer en ziekenzaaltje waren pas die nacht afgekomen. De Japanners waren onder de indruk en staken hun goedkeuring niet onder stoelen of banken. De sfeer was meteen uitstekend.

Daarna ging het gezelschap de spreekkamer in waar Socrates, voor de gelegenheid in een blauw pak, al had plaatsgenomen. De Japanners staken meteen van wal. De arts uit Tokio vertelde dat PSA Prostaatkankertjes in Japan razend populair was. Via PSA Ping Ping (de Japanse vertaling van PSA Prostaatkankertjes) wisten ze van het bestaan van Ilse en haar visie op de aanpak van prostaatkankertjes, die grote overeenkomsten vertoonde met de Japanse praktijk. Oma kwam binnen en schonk een kopje Japanse thee.

Nu nam de Medical Director van Toshiba Europe het woord. Hij betoogde met trillende stem dat z'n company grote schade leed doordat veel oudere werknemers PSA's kregen en vervolgens een Radicale Prostatectomie. Een aanzienlijk deel van z'n senior staf zat impotent en/of incontinent op kantoor als ze tenminste kwamen want het verzuim was onaanvaardbaar hoog. Met de voor Japanners typerende korte driftige zinnetjes maar dan in het engels "Ik zal het niet laten gebeuren dat types als Rampsnijder en Speerpunt ons bedrijf te gronde richten." Kort en goed kwam het er op neer dat Toshiba alle PSA gerelateerde zaken van haar medewerkers uit de Benelux, Duitsland en Frankrijk bij Ilse wilde onderbrengen. Hij schatte het aantal mannen dat in aanmerking zou komen op zo'n 50.

Vervolgens sprak de bankier. Hij deelde met een lachje mee dat de bank de 100000 Euro financiering die voorgeschoten was door de RMS zou overnemen tegen een rente van 0,25%. Verder dat ook Toyota, Sony en Honda zeer geinteresseerd waren. Glimlachend voegde hij er aan toe dat deze 3 firma's bij elkaar in Europa ongeveer 200x zo groot waren als het kleine Toshiba dwz omgerekend zo'n 10000 patienten ofwel 3 complete praktijken. Ilse keek naar het plafond, dat was wel een beetje veel van het goede. Ze keek Socrates aan. Socrates: "Dat is een behoorlijk aantal. Op het moment is het zo dat Ilse 500 eigen patienten meeneemt, maar ook hebben zich al 500 patienten van Speerpunt en 500 van Rampsnijder aangemeld. Er is dus nog plaats voor zo'n 1500 patienten." Ilse kwam er tussendoor en corrigeerde naar 1000 omdat ze ook nog wel wat lokale groei wilde en een beetje wetenschappelijk onderzoek. "Dat betekent dan zo ongeveer Toyota, Sony en Honda Nederland, kan ik dat offreren?" "No problem", zei Ilse, "wat we met de rest van Europa doen zien we later wel." flapte ze eruit. Socrates schrok van deze oprisping en gaf haar een flinke trap onder de tafel."Auw" Dit soort overmoedige grilligheid had ze wel vaker en kon veel verpesten. Hij richtte zich snel tot de arts uit Tokio en bedacht ter plekke: "Mevrouw Platinasumma bedoelt dat er op termijn 2 of 3 assistenten kunnen worden aangenomen en dat de achtertuin groot genoeg is voor extra spreek- en behandelkamers en uitbreiding van het ziekenhuisje. Ilse keek nu of ze het zelf bedacht had. "Juist ja" zei de bankier, bent u in staat binnen een maand hiervan een begroting te maken? Wij financieren het hele project" "Dat moet wel lukken", zei Socrates. De arts uit Tokio lichtte toe dat men er grote waarde aan hechtte de zaak te centraliseren. Patienten zouden met busjes met ongeveer 20 man tegelijk worden aangevoerd die dan tevens een korte vakantie in Nederland konden doorbrengen.

Op dat moment stormde Boukje gillend naar binnen (zie hier en hier over wat er met haar was gebeurd) recht in de schoot van Ilse. Met nog natte ogen en een rood gezicht deed het hoogbegaafde meisje haar relaas over de kliniek van Speerpunt in het engels. De Japanners waren verbijsterd en begonnen nu ook te huilen en niet zo'n beetje ook. "Hieraan stellen we onze employees niet langer bloot, never ever." Met een lach en een traan werden vervolgens de verschillende contracten en intentieverklaringen getekend.