Hap smaakt naar niets


PSA Prostaatkankertjes zit de laatste afleveringen wel vol lering, maar met erg weinig vermaak. Vandaar een kleine dosis Ricardo aan het eind van dit nogal zware stukje.

Wat doet de ERSPC? Versnipperd onderzoek bundelen en vervolgens het gebundelde onderzoek weer verknippen in deelonderzoeken. Zo ook "Screening and Prostate-cancer Mortality in a Randomized European Study (SS)". Snippers uit 8 landen worden in elkaar geassembleerd en het resultaat wordt "Europees" genoemd. In plaats van het hele Europese verhaal dan in 1 keer te vertellen, wordt vervolgens het essentiele zg Quality of Life gedeelte (lees: letselschade) eruit geknipt. Pourquoi? Hoe meer publicaties, hoe meer punten, hoe hoger de ranking van Urasmus, hoe meer paarden voor de professors.

Hoe lang gaat het duren? Herr Doctor Fritz en Professor P. Pensioenplan kondigen nu al 5 maanden via ERSPC-Media.Org aan dat "Quality of Life" binnenkort gepubliceerd wordt. Als alles meezit misschien dit najaar, maar dan zijn velen SS van 18 maart misschien al weer vergeten of moeten ze opnieuw het archief in om het artikel inclusief bijlagen er weer bij te halen. In ieder geval wordt door het rekken de oordeelsvorming over de kunstmatig gescheiden publicaties verder bemoeilijkt.

Nu dan naar de gepubliceerde snippers van SS. Full text hier, meer over de afzonderlijke landen hier. In Rotterdam was de oorspronkelijke indicatie voor een biopsie een PSA> 4 ng/ml en/of een afwijkend rectaal toucher, halverwege verdween het rectaal toucher en werd de PSA afkapwaarde verlaagd naar 3 ng/ml. In Nederland en Belgie werden tot 1994 haalbaarheidstudies gedaan. De Belgische studies werden meegenomen in het grote onderzoek, de Nederlandse niet. In Belgie was een "positieve PSA" tot 1996 10 ng/ml, daarna 3 ng/ml. In Finland was 4 ng/ml positief maar mannen met een lager PSA en een f/t ratio van minder dan 16 kregen wel weer een biopsie. In Italie was de afkapwaarde ook 4 ng/ml maar kregen mannen met een PSA tussen de 2,5 en 4 ng/ml een rectaal toucher en bij afwijkingen daarbij alsnog een biopsie. In 6 van de 8 landen was het screeningsinterval 4 jaar, maar in Zweden 2 jaar en in Belgie 7 jaar.

Tabel 1: Percentages "positieve PSA's" in Nederland, Belgie. Zweden, Finland, Italie, Spanje en Zwitserland waren respectievelijk 22,3, 16,3, 18,5, 11,3, 11,1, 19,2 en 20,7. Waarom 2x zoveel positieve PSA's in Nederland als in Italie? Percentages gevonden prostaatkankertjes in de screeningsgroep respectievelijk 10, 8,4, 11,8, 7,8 , 3,9, 6,4 en 7,1. Kunnen de verschillen misschien toelicht worden? Sterfte aan prostaatkanker in de afzonderlijke landen? Niet in tabel 1, niet in een andere tabel, niet in de tekst, niet in de bijlagen. Waarom mogen we dit niet weten?

Wat voor een screening? Op z'n Rotterdams, op z'n Italiaans, of op z'n Fins? Met een Zweedse follow-up, een Belgische of een Spaanse? Net zoals bij prostaatkankertjes gevonden "outside screening protocol" uit het vorige stukje krijgen we geen analyse of toelichting wat je bij zulke grote nationale verschillen wel zou verwachten. De hele mik gaat zonder commentaar in de grote mixer maar de gehomogeniseerde 20 % resultaathap smaakt naar niets. Of in jargon: een meta-analyse van gepoolde data.

Dan komt Ricardo de werkkamer binnen en ploft op de bank. "Wat ik van mensen van jouw soort niet begrijp is dat jullie maar blijven praten, schrijven en discussieren terwijl ik met 1 bom onder Urologie Dijkzigt het hele zaakje zo kan beslissen." PSA Prostaatkankertjes: "Je weet dat ik niet van dit soort taal hou, allereerst vallen er dan onschuldige slachtoffers maar ten tweede zal ERSPC-Media.Org er dan met de Nationale Postcodeloterij Show voor zorgen dat het herbouwde Urologie Dijkzigt 2x zo groot wordt."