03 augustus 2009

Gaan we dat pikken? 3
Laatste keer

Het was 4 uur. Ilse legde de telefoon van de haak. De verhoudingen binnen de Maatschap waren al slecht, na de geluidsopname was het absolute dieptepunt bereikt daar kon een gesprek weinig aan veranderen. Om overeind te blijven ging het er nu om het initiatief te nemen en te houden.

Het was tien over vier. Nu ging de semafoon. Ilse liet het ding 5 x afgaan. "Ik dacht dat we om 4 uur een afspraak hadden" "Sorry, ik heb een patient aan de telefoon. Als ik klaar ben kom ik, maar het kan nog wel even duren. Tot straks."

Ilse dacht na. Hoe realistisch was het te verwachten dat ze een experiment non-invasieve diagnostiek zou mogen uitvoeren na een presentatie hierover aan de NVU (niet ..., maar ...)? Totaal onrealistisch. De enige manier om dit experiment op wetenschappelijke wijze uit te voeren zou een serie moeten zijn met een groep patienten met PSADT's van minimaal 4 gedubbelcheckte PSA's over 8 maanden en tevens een positieve blinde biopsie. Al deze patienten ondergaan vervolgens een RP en dan wordt gekeken of en in hoeverre PSADT's van resp <2 href="http://psaprostaatkanker.blogspot.com/2009/06/out-of-box-16-diagostisch-schema-hier.html">diagnostische work-up staat in grote lijnen maar de onderbouwing moest preciezer verwoord worden. Er moet nog een prostatitis element in verwerkt worden, want je kan natuurlijk niet hebben dat prostatitis met IHT behandeld wordt. Een kuur van 3-4 weken antibiotica kan een sterk PSA verlagend effect hebben, hier en hier, en moeten nog een plaats krijgen in de diagnostische work up. Wat je ook van.... wil zeggen, ze zullen de presentatie in ieder geval zeer kritisch beoordelen. En dat is precies de bedoeling. De kritiek kan ik dan verwerken in het definitieve onderzoeksvoorstel. Dan weer een presentatie, weer aanpassingen en dan als alles meezit de drag met Drs Goedkeuring. Way too long. 2 rondjes ... is het maximum. Zou Soerabaya een optie zijn? Of Tokio? Toen ging de telefoon. Het was Professor Eugene Speerpunt...

NB
Dit was voorlopig de laatste "Gaan we dat pikken?". Ik ga het in de komende stukjes eerst over de ERSPC hebben. Later vat ik de draad weer op. Is inmiddels gebeurd, ga hierheen

1 opmerking:

Bram zei

Gelukkig maar. Het blog dreigde aan zijn (jouw) eigen humor ten onder te gaan. En het is, samen met zijn zusterblog toch ongeveer de enige plek in Nederland met contraire info over PK. Complimenten!