Prostaatkankertjes, mammobielkankertjes, 
heupjes en knietjes


Wie controleert de fancyprodukten en derivaten van de prostaatkankerindustrie? Er is maar 1 klein toezichthoudertje en dat is PSA Prostaatkankertjes.

Drs Goedkeuring die hiervoor officeel is aangesteld zit meestal op schoot bij Professor Pensioenplan maar ligt nu waarschijnlijk in de zon op Tenerife op kosten van Intuitive Surgery in afwachting van de Quality of Life studie van Herr Doctor Schreibtisch. Deze emeritus hoogleraar heeft het nu echter te druk met het promoten van een lagere PSA afkapwaarde, noodzakelijk om de voeding van de robots op peil te houden.

De urologen geven de voorkeur aan zelfregulering. Dat past het beste bij vrije marktwerking, vinden ze. Zeer tot ongenoegen van de huisartsen die moe worden van de nietszeggende gesprekken die ze moeten voeren over PSAtjes en op hun lippen bijten als ze moeten dealen met de aftermath van alle urologische bedrijvigheid. Hun praktijken lopen steeds voller met incontinente en impotente mannen. Ze zijn machteloos tegen PSA, wat moeten ze beginnen tegen patienten die op de NOS van een professor horen dat met deze eenvoudige bloedtest de sterfte aan prostaatkanker met tientallen procenten verminderd kan worden? Net als PSA Prostaatkankertjes wachten ze op de Quality of Life studie. Pas dan kunnen ze als beroepsgroep met een standpunt komen.

Meer in het algemeen nog dit. In de geliberaliseerde zorg, ik heb een bloedhekel aan het woord zorg in dit verband, gaat het het er niet om mensen beter te maken. Dat kan ook niet want de mensen hebben geen symptomen. Het zijn clienten met een aangepraat risicoprofiel op grond van statistieken die nog veel slechter zijn dan die van het IPCC. Ik reken hiertoe niet alleen PSA Prostaatkankertjes, maar ook vele mammobielkankertjes evenals het merendeel van de heupjes en knietjes. Het is geen toeval dat juist deze etiketziektes het geliberaliseerde circuit domineren. De clienten zijn niet ziek, dat is wel zo clean. Het maakt ook dat de "zorg" makkelijk ingepland en georganiseerd kan worden. Het zijn hapklare brokken voor zorgmanagers die met slogans als 30% sterftereduktie, 20% minder ligdagen, 10% kwaliteitsverbetering en 5% innovatie goed uit de voeten kunnen.

Het afhandelen van de letselschade van de vaak heftige ingrepen van deze geliberaliseerde zorg komt echter voor rekening van het klassieke circuit dat tegelijk ook nog eens verdrongen wordt door het beslag aan middelen. Dit is net als in de bankensector een vorm van bail out van op hol geslagen fantasieen. Een aardig deel van de 35 miljard Euro bezuinigingen die we binnenkort voor de kiezen krijgen kan gehaald worden door het aanpakken van deze op drift geraakte marktgeneeskunde.