14 mei 2010

Marion Bloem, troostmeisje van de urologen

Als je man verandert
Marion Bloem en Paul Kil
Uitgeverij Bert Bakker
ISBN 9789035135307


Paul Kil kon niet slapen. Hij dacht: als Pensioenplan een boek kan schrijven, kan ik het ook. Alleen beter. Zeker als ik niet ga proberen met zekerheden en polissen geld te maken zoals Pensioenplan, maar op de menselijke en sexy tour ga. En ik ga ervoor zorgen dat het een leesbaar boek wordt, niet die boekhouderstaal van Pensioenplan maar een boek met literaire kwaliteiten. Hij viel in slaap en droomde over Marion Bloem.

Toen hij 's ochtends wakker werd had hij de formule in z'n hoofd. Hij ging een boek maken vanuit het partnerperspectief. Marion zou hij laten praten met de partners van patienten over de verwerking van de ziekte. Hij zou de patienten selecteren en wist al precies welke. Bij elk interview zou hij apart z'n medisch-technische visie geven. Hij kwam op ongeveer 15 hoofdstukken, ieder met een stukje Marion en een stukje Paul.

Marion voelde er wel wat voor. Het enige minpuntje was dat Paul de patienten al had voorgeselecteerd maar hij deed haar zo'n aantrekkelijk voorstel dat ze dit maar snel vergat.

Wat heeft Marion ervan gemaakt? Allereerst zijn het geen interviews in de gebruikelijke betekenis met vragen en doorvragen, laat staan kritische interviews. Het zijn verhaaltjes geworden. Verhaaltjes die allemaal op elkaar lijken door de lijzige manier waarop ze geschreven zijn. Ieder verhaaltje begint met een beschrijving van de eerste ontmoeting gevolgd door een schets van de ontwikkeling van de relatie tussen de partner en het slachtoffer voordat er PSA geprikt was. Ongeveer de helft van ieder verhaaltje wordt hiermee gevuld. Wat ik hier van opgestoken heb is niet veel of het moest zijn dat liefdesrelaties in Tilburg en omstreken miezerig en onbeduidend zijn. Ook de titels van de verhaaltjes getuigen hiervan. Om er een paar te noemen: "Nu voegt hij kusjes toe in z'n sms'jes" of "Er is niets fijner dan een vibrator".

De andere helft van de verhaaltjes gaat dan over de verwerking van de verminkingen en neveneffecten van de behandelingen. De subtitel van het boek luidt "Wat gebeurt er met een relatie als de man prostaatkanker krijgt?" Wel nu, in de verhaaltjes van Marion  verandert er nauwelijks iets, hetzelfde vlakke saaie patroon van de relaties van voor het PSA kabbelt daarna op dezelfde duffe manier voort. Nergens drama of woede wat je toch wel zou mogen verwachten als je bijvoorbeeld ineens flink incontinent bent geworden, maar in plaats daarvan hooguit balen maar meestal berusting of misplaatste dankbaarheid, tenminste dat is het beeld dat Marion schetst. Nergens een handige bruikbare tip om een fysiek probleem op te lossen maar wel jengelen over iemands jarenlange ochtendhumeur dat na een ingreep weer iets erger werd.

Van Marion Bloem, schrijfster, klinisch psychologe en vrouw van Ivan Wolffers zou je een kritische opstelling mogen verwachten en die weerspiegeld willen zien in wat ze schrijft. Haar eerste fout is dat ze genoegen neemt met de selectie van patienten door Paul Kil uit z'n eigen praktijk. Dit zijn natuurlijk allemaal min of meer tevreden patienten. Maar dan nog had ze vanuit een andere invalshoek, bijvoorbeeld gericht op praktische zaken ipv al het gepsychologiseer, in ieder geval iets nuttigs uit de interviews kunnen halen.

Nog belangrijker en een stuk ernstiger: ze pleegt intellectueel verraad. Ze weet dat er een enorme overbehandeling is en dat het nut van behandelingen ter discussie staat. Maar nergens in haar verhaaltjes komt dit aan de orde. Wat ze in feite doet is het goedpraten van de letselschade aangericht door Kil cs. Ze presenteert wat patient en partner moeten ondergaan in een sfeer van onvermijdelijke noodzakelijkheid waarmee we nu eenmaal moeten leven. Als een lijdzaam indisch meisje, waartegen ze zich in enkele andere boeken juist probeert af te zetten, heeft ze zich voor het karretje van Paul Kil laten spannen.

Dit is het eerste deel van de recensie. Volgende keer zullen we de medisch-technische bijdragen van Paul Kil onder de loep nemen.

42 opmerkingen:

Anoniem zei

Zo die zit. Een dergelijk fileren zie je niet vaak meer.

antiuro

Familie Veen zei

Net als het boek van Pensioenplan gaan wij ook dit boek weer kopen juist omdat u het zo afkraakt.

Claudia zei

Hi Henk,

Wat een verschrikkelijke recensie. Je laat werkelijk niets heel. Net als de familie Veen ga ik het boek ook kopen.

Cherio,
Claudia

Jos Staes zei

Ik heb het boek ook gelezen. Het gaat bij mij inderdaad het ene oor in en het andere uit. Het enige dat achterblijft is dat veel narigheid op het programma staat na een behandeling voor PSA kanker, maar dat wist ik al. Ik laat dan ook zeker geen PSA doen en kijk de labo briefjes die ik voor iets anders meekrijg goed na of er geen PSA kruisje bij staat. Ik merk het wel en als ik niets merk geef ik me niet over aan welke dokter dan ook.

Bedankt voor alle tijd die je in deze blog steekt. Ik heb er veel aan gehad.

Groeten,
Jos Staes, Gent

Anoniem zei

Ook ik heb het boek gelezen. Ik heb erg veel moeite met deze zin:

"Wat ze in feite doet is het goedpraten van de letselschade aangericht door Kil cs. Ze presenteert wat patient en partner moeten ondergaan in een sfeer van onvermijdelijke noodzakelijkheid waarmee we nu eenmaal moeten leven."

Marion geeft de neerslag van de gesprekken weer en geeft geen oordeel, dat is helemaal niet goed praten van letselschade. Verder vind ik de denigrerende manier waarop u de "verhaaltjes" afdoet smakeloos en onterecht. Ik kan me vaak wel degelijk goed herkennen in de partnerverhalen. Ik kan het een ieder die een prostaatkankerpatiënt in de omgeving heeft en de aptiënten zelf van harte aanbevelen.

Dorien Smit-Wiersma, Amsterdam

Hendrik Scholten zei

Juist dat ontbreken van een oordeel of visie is haar verwijtbaar falen. De vragen die ze gesteld heeft kennen we niet want die zijn weggeassembleerd in de verhaalvorm. Maar als je dan toch een verhaal schrijft kun je daarin ook iets van een visie verwerken of je eigen commentaar erbij zetten, maar dat doet ze niet, ze registreert zogenaamd.

Kennelijk heeft Marion ook geen vragen gesteld als "Als jullie tevoren geweten hadden dat er 48 mannen geholpen moeten worden om 1 leven te redden, hadden jullie dan dezelfde keuze gemaakt?" Dat zou misschien te pijnlijk worden en in ieder geval conflicten geven met Paul Kil met gevaar voor het hele ongetwijfeld lucratieve project. Vandaar Marion Bloem, Puta Urologica.

Anoniem zei

Betreft LIEFDE in rechterkolom.

Hendrik, hoe verzin je het en helemaal hoe durf je het op te schrijven.

Take care,
Magda

Anoniem zei

Shame on you!!

Hannie W.

Claudia zei

Ik heb in het boek gelezen. Ik vind het ook deprimerend. Ja, het zijn verhaaltjes. Ik kan me moeilijk met die stellen identificeren. Wat me opvalt is dat een groot deel van die partners zelf ook iets hebben, vaak een borstkankertje of een weggehaalde baarmoeder en er wordt heel veel gepraat over ziektes in de familie.
Waar dat voor nodig is weet ik niet maar ook daardoor wordt het een zeurboek.

En dan *liefde* die is wel heel grof maar tot m'n schaamte moet ik zeggen dat ik er wel hard om moest lachen. En misschien juist wel erg nodig ook om de "Bespreekbaarheidscultuur" eens goed op de hak te nemen.

Keep it up!
Claudia

Anoniem zei

ben blij dat jullie zo'n lol kunnen maken over PK, gelukkig hebben jullie het allemaal niet en zullen jullie voorlopig nog niet sterven van de pijn in je botten.

wat kan ik me hier kwaad over maken, waar halen jullie met zijn alle het gore lef vandaan, om te doen alsof PK en PSA onzin is.

zou willen dat bij mijn vader eerder PSA was geprikt, zodat hij nu niet zou verrekken van de pijn dat de morfine niet eens meer werkt en hij niet meer kan lopen, staan of zitten. maar goed ga vooral door met PSA en PK afzeiken want het is toch een grote grap PK.

Groetjes Marieke

Hendrik Scholten zei

Marieke,

Het spijt me te horen over de ernstige pijn van je vader. Wordt alles uit de kast gehaald? Morfine pompje ipv pleisters? Pompje goed afgesteld? Eventueel heroine ipv morfine? Is er bestraald op pijnlijke plekken? Zijn er radioactieve isotopen geprobeerd (Strontium, Rhenium)? Soms wordt ook gestopt met eenvoudige pijnstillers zoals ibuprofen of paracetamol als morfine wordt gegeven terwijl deze ook bij ernstige pijn een belangrijke bijdrage kunnen blijven geven.

Ik realiseer me goed dat PSA Prostaatkankertjes woede en andere emoties kan oproepen bij patienten en hun naasten die geconfronteerd worden met een situatie als bij jullie. Deze emoties zijn echter gebaseerd op de misvatting dat de situatie door vroege PSA testen en behandeling te voorkomen zou zijn geweest. In de ERSPC studie, de grootste studie over dit onderwerp en hier uit ten treure besproken, komt ondermeer naar voren dat 48 mannen vroeg behandeld moeten worden om 1 sterfgeval na 9 jaar te voorkomen. Hoewel je vader nog leeft, maar klaarblijkelijk in de terminale fase verkeerd of daar dicht tegen aanzit, zullen deze verhoudingen ook ongeveer op zijn situatie van toepassing zijn. Ik geef toe, je vader had heel misschien die ene kunnen zijn maar in een groter verband neem ik het op voor die andere 47 die voor een aanzienlijk deel de rest van hun leven met allerlei soms ernstige neveneffecten blijven zitten, toegebracht door nutteloze vroege behandelingen.

Ik hoop dat je woede door het bovenstaande wat afneemt want zo'n emotie maakt het lijden extra bitter. Overleg met de behandelend arts opnieuw over de pijnbestrijding. Mogelijk kan ook verandering van type hormonale therapie (aannemend dat dit nu gegeven wordt) en/of chemo nog van nut zijn.

Veel sterkte voor jullie beiden.

George Berger zei

Henk, ik hoop dat ik de tijd heb om dit binnenkort te lezen. Als het is wat ik denk dat het is, dan is het niets meer dan een pak papier met Reality TV en met opzet weinig of geen informatie. Het eerste algemeentoegankelijke boek over PK hier in Zweden was "In het Schaduw van Kanker" of iets in die richting. Het bevat veel meer dan een "zielig verhaal." Het heeft een uitgebreide aanhang en verklarende woordenlijst, voor de geinteresseerde persoon. Het was zeer belangrijk hier, toen het in 03 (denk ik) uitkwam. Ik heb gehoord dat veel mensen heel veel van dit boek hebben geleerd. Ik zelf heb het onder ogen gehad, maar dat was toen mijn kennis van het Zweeds allesbehalve goed was. Dat is het NU snel aan het worden.

Claudia zei

Precies, een Reality Teevee Book. met die kleffe empathische toon.
zomaar wat voorbeeldjes:

"Haar eerste seksuele ervaring was met Ted. Hij was de eerste en de enige. Voordat ze gingen trouwen deden ze het al. Haar vader zei toen ze thuis vertelde dat ze de pil ging gebruiken:' daar ben ik het niet mee eens.' Maar ze was al 23 of 24, dus kon hij er niets aan veranderen. Ze liet zich daarin niet tegenhouden. Ze wisten dat ze het deden, maar het mocht niet in hun huis."

Wat stout!!

"Hij houdt van haar zoals voorheen. Dat je er voor elkaar bent, hoe ze voor elkaar zijn, dat zal ze altijd koesteren. Als partner moet je accepteren wat je man heeft, en hem niet dwingen te doen wat hij niet meer kan. Hem ruimte geven, hem steunen dat te doen wat hij nog wel aan kan. Ze begrijpen elkaar vaak zonder dat ze elkaar iets hoeven zeggen. Ze voelt het aan als hij zich niet lekker voelt en gaat daar anders mee om dan vroeger"

Wat staat daar nou?

"Vorig jaar, toen ze net een uitslag hadden gekregen van iets, kwam hij thuis met een parel. Die had hij voor haar gekocht. Op de kaart die erbij zat stond: 'Omdat je mijn parel bent' "

Dit laatste citaat is het einde van 1 vd verhalen. Alle verhaaltjes hebben van die open einden. Om ziek van te worden.

George Berger zei

Bedankt Claudia---Mijn rechteroog is (net als m'n prostaat) niet meer wat het eens geweest was. Idem ditto voor wat m'n geduld betreft. Ik zal dit meesterwerk laten liggen.

Anoniem zei

Ik vind dat hier extreem negatief geoordeeld wordt over dit boek. Je kunt wel degelijk een goed beeld krijgen over wat je mag verwachten na verschillende soorten behandelingen. Voor mij is het een nuttig boek.

Anne

Marjolein V, Utrecht zei

Dit is naast al het andere ook een vrouwonvriendelijke blog. Een tijdje geleden stond in de rechterkolom een denigrerende beschrijving van het KWF als een "collecterend Vrouwencollectief geïnteresseerd in kanker", een tijd daarvoor Maatschappelijke Gezondheidszorg Rotterdam als een kippenren vol domme gansjes of iets dergelijks en nu wordt Marion Blom op schandalige wijze aangepakt. Marion heeft een boek voor partners geschreven en het is voor ons vrouwen een geschenk dat er nu zo'n boek is. Dank je wel Marion.

Hendrik Scholten zei

Een dergelijke reactie zat er aan te komen.

Ik kan er weinig aan doen dat bij zowel het KWF als MGZ, meer dan 80% van de medewerkers vrouwen zijn. Het KWF is een belangrijke financier van het ERSPC en vooral van de zg "kwaliteit van leven studies". MGZ ontvangt een deel van dat geld en bedenkt en produceert daarmee de super stupide ja/nee/vraagteken enqueteformulieren voor het ERSPC.

Nu we toch bezig zijn... Er is een bepaald type vrouwen, het zg Liefdevol Castrerende Soort, dat uit een ziekelijke overbezorgdheid er bij hun man op aandringt een PSA te doen. Na maandenlang aandringen en om van het gezeur af te zijn bezwijken ze om vervolgens impotent en incontinent thuis te komen, waarover ons Troostmeisje dan weer een boekje kan schrijven. Meestal blijft deze karaktertrek verborgen maar door voortdurende druk van de care/zorgdivisies van de media (bijna geheel bestaand uit vrouwen) kan deze trek manifest worden. Hoevaak LCS voorkomt weet ik niet, maar ik vermoed dat ruim meer dan de helft van de mannen door hun vrouw gestuurd is.

Verder bekritiseer ik Marion Bloem op de inhoud van wat ze schrijft, net zoals Herr Dr Fritz en Pensioenplan en straks Paul Kil. Gelijke behandeling, weet je wel. De lijn die je legt van KWF, MGZ naar Marion Bloem slaat nergens op.

Rest me nog te zeggen dat ik vriendelijk ben tegen vrouwen, maar niet tegen alle vrouwen.

Claudia zei

Henk, ik begrijp precies wat je bedoelt met LCS. Die Marjolein V's zitten overal, hun mannen hebben prostaatkankertes, hun kinderen ADHD en zelf zeuren ze over van alles en nog wat.

Marjolein, hoe is het met je baarmoeder?

Blueboy zei

Ik zit op de computer te luisteren naar de Chicago All Stars Blues Band featuring Lefty Dizz en lees hier over gevaarlijke vrouwen. Zo en nu Addicted to Love van Tina Turner. Zou Tina haar vriend een PSA laten doen?

Anoniem zei

Even op de website van Ivan Wolffers gekeken en ja hoor de kritiek van PSA Prostaatkankertjes is ook in huize Wollfers aangekomen. (zie www.ivanwolffers.nl weekboek week 20).

Ik maak eruit op dat Marion niet goed raad weet met de kritiek en Ivan om een oordeel vraagt.
Ivan gaat niet inhoudelijk in op de kritiek (geeft zelfs niet aan waarover de kritiek gaat)
maar doet PSA Prostaatkankertjes af als een blog van iemand die gelooft in complottheorien.
Volgens Ivan Wolffers bestaan samenzweringen alleen in jongensboeken voor "In de echte wereld heb je alleen maar domme en angstige mensen, die onhandig opereren en zich graag achter anderen verschuilen."
Alsof geldzucht, eerzucht en geldingsdrang geen rol spelen.

Kees

George Berger zei

@Anne--Als een boek geen of heel weinig medische informatie geeft over PK, dan is het nutteloos. Voor zielig verhaaltjes kan ik overaal terecht, ook voor zulke verhalen over allerlei soorten kanker. Wat je aan zulke boeken als vrouw misschien hebt zijn voorbeelden van hoe men goed of slecht kan reageeren wanneer hun geliefde ziek wordt. Verder niets.

Toen ik ziek werd, voordat ik PK kreeg, heeft m'n vrouw me goed begrepen en geholpen toen zij een paar wetenschappelijke boeken las over de ziekte. Dat hielp. De NL zieligheidskultus laat ons koud. Het boek van dat meiskie helpt je geen stap verder. Het Zweedse boek (zie boven) wel. Het is nu een beetje achterhaald, maar qua cognitieve inhoud en familieverhaal staat het intellectueel ver boven de koppen van al die slecht onderwezen NLers, die vaatbaar zijn voor zielige verhaaltjes omdat (o.a.) ze te vaak naar de buis kijken.

Hendrik Scholten zei

Kees, bedankt

Week 20 -2010
"Hier moet je eens lezen," schrijft Marion me in een email. Het lijkt vreemd dat je in het zelfde huis woont en elkaar mailt, maar toch doen we dat een keer of tien per dag. In dit geval stuurt ze me een aan haar gerichte email van een blogger over prostaatkanker door. Proef ik in haar toon iets van een verwijt, omdat ik me onvoldoende verdiep in mijn gezwel? Heb ik iets gemist? Met tegenzin ga ik naar de website waar het stukjes van de vreemde blogger staat en bevind me plotseling midden in complottenland. Samenzweringen waar je maar kijkt.

Hmm. Ik vermoed dat Marion en pissig briefje heeft geschreven, want als Ivan meent iets van een verwijt te proeven dan mag je rustig aannemen dat de rapen goed gaar zijn.

Nu ga ik ik WEL een complottheorie ontwikkelen. Marion heeft altijd vertrouwd op haar Ivan die en arts is en prostaatkanker heeft. Wat hij haar vertelde over de ziekte nam zij aan voor waar. Toen ze met het boek begon meende ze dat ze voldoende achtergrondkennis had over prostaatkanker om een gebalanceerd boek met interviews te kunnen schrijven. Dan krijgt ze die email, overigens niet van mij maar waarschijnlijk van haar uitgever Bert Bakker die ik op de hoogte had gesteld van de recensie op PSA Prostaatkankertjes. Ze klikt de link aan en leest met rode oortjes de recensie, scrollt door de site en beseft zich dat ze zich al die jaren door Ivan wat op de mauw heeft laten spelden en dat ze een boek heeft geschreven die martelpraktijken goedpraat. Ik schreef in de recensie: "Nog belangrijker en een stuk ernstiger: ze pleegt intellectueel verraad. Ze weet dat er een enorme overbehandeling is en dat het nut van behandelingen ter discussie staat. Maar nergens in haar verhaaltjes komt dit aan de orde." Ze wist het dus niet! Nu moet ze haar verdere leven de loden last dragen verkondigster geweest te zijn van een grote leugen. Die last is onverdragelijk zwaar. De enige manier om die af te werpen is direct een scheiding aan te vragen en een nieuw boek over die scheiding te schrijven met als titel: "Ivan de Verschrikkelijke, hoe hij me 7 jaar lang voorloog over prostaatkanker". Alleen zo is rehabilitatie mogelijk.

De rest van het weekboek geeft redelijk getrouw de visie van PSA Prostaatkankertjes weer maar dit wordt dan afgedaan als paranoide complottheorie.

Ik geloof niet in een complot, wel in wereldvreemdheid en inderdaad zoals je zegt een flinke dosis geldzucht, hebzucht en geldingsdrang.

Ivan eindigt z'n weekbericht over complotten met dit : Maar hoe zet ik dat allemaal even in een kort emailtje aan Marion?

Blijkbaar wordt er al niet meer gepraat tussen Marion en Ivan.

http://www.ivanwolffers.nl/column/

George Berger zei

WTF?? Vergeet dit banale mens en haar gezeik. Ik kan tal van links geven naar de technische literatuur. Althaans voor lokalizeerde PK. Het is niet voor niets dat er in mijn NL tijd geen degelijk boekenprogramma was. Wel op de Duitse TV. In NL moet zelfs PK opgeleukt worden.

Hendrik Scholten zei

George , als je links kan geven, geef ze dan ook!

Claudia zei

Hi Henk,

Swingende wending Henk om Marion op dergelijke wijze een kans op rehabilitatie te geven. Even op dat Wolffers weekboek geweest, ook al zo'n babbelaar.

George Berger zei

Dat zal ik doen. Links en verwijzingen. Ondertussen kraal datvgevaarlijke boek af in een krant en/of NL tijdschrift. Je preekt HIER voor eigen parochie.

Dig Deep zei

Prachtblog! Niet alleen het troostmeisje verhaal, hele ding zit propvol informatie die ik nergens anders hoor.

George Berger zei

Iedereen: Toen ik wist dat ik NL erg snel moest verlaten (om m'n leven te redden van PK) heeft een heuse Prof. in de Nucleaire Medicijn mij geprobeerd bang te maken. Jij had het over de "morbiditeit", dwz de ernst, van de bijwerkingen, van een behandeling die hij en Mijn VU beul mij wilden onthouden (om 3 mogelijke redenen). Ik nam contact op met experten in het buitenland, en LAS de juiste literatuur om hun 2nd opinion te beoordelen. Ze hadden gelijk. Dit boek is ronduit gevaarlijk. Je verspil je tijd mee, fe denkt dat je iets over PK geleerd hebt, en je kijkt noch over de grenzen noch naar andere instellingen, zelfs binnen NL. De wetenschaap achter PK is echt geen Rocket Science!

Anoniem zei

George wordt nu eens iets concreter. Henk vroeg al om links, nu weer een boek, welk boek??, 3 mogelijke redenen, welke redenen?? Niemand weet waarom je nu precies Nederland verlaten hebt.

antiuro

George Berger zei

@antieuro---ik ben verkoude en op dit moment niet in staat om alles op te schrijven. Maar hier zijn de redenen voor mijn bliksemvertrek. In het kort, een 2nd opinion heeft laten zien dat de behandelopties die ik op het VUMC kreeg aangeboden levensgevaarlijk waren voor mijn soort PK. Ik wou NL allang verlaten en pakte de kans om hiervte worden behandeld volgens de Internationale normen.

De 3 redenen betreffen de beweegredenen van de onthouding in NL. 1. Een leeftijdsgrens van 65 voor die juiste behandeling; ik was 66. 2. Een wens van mijn VU beul om in het Westen van NL zijn prostaatindustrie verder uit te bouwen. Dus hij heeft mij niet doorverwezen naar een ziekenhuis in het Westen waar de juiste behandeling WEL wordt gegeven (Radboud, Deventer). 3. De behandeling goedkoop te houden om de verzekeraar's tevreden te stellen/ gezaagsgetrouw te zijn aan de combinatiebOverheid+verzekeraar's. Ik hoop day dit een begin is aan een adekwaat antwoord.

Literatuurliefhebber zei

Werkelijk sprankelend bij momenten, een surrealistische vermenging van schelmen-fictie waardoorheen een meedogenloze analyse van een schandalige werkelijkheid. Zeer onnederlands. Doet soms denken aan de Gonzo-stijl van Hunter S. Thompson.

Claudia zei

nou Henk die kan je in je zak steken!

George Berger zei

Bedankt! Ik ben in Amerika geboren en getogen, en ben zeer bekend met de rotpraktijken van verzekeraar's. Dit is een van de redenen voor mijn haat van dat boek van Mevr. Troostmeiskie. Het verdoezelt de werkelijkheid.

Anoniem zei

Literatuurliefhebber, Scholten schrijft best leuk, maar is nog lang geen Hunter Thompson. Wel heeft hij een explosief onderwerp.

de rousselaere, antwerpen

Hendrik Scholten zei

Over schrijven gesproken, op Clusterfuck Nation (link in nuttige links) weet Jim Kunstler van geen ophouden. Net als Thompson eens redacteur van Rolling Stone en hij blaast maar door. In mei natuurlijk weer essays over de implosie van het financiele systeem die in zijn ogen gaat uitmonden in een apocalyps van epische proporties. Dus als je even geen zin hebt in prostaatkankertjes en ook niet in het NOS journaal dan daarheen.

George Berger zei

Hey, wacht even. Je hebt ook de BBC World Service, BBC Radio 4, Al Jazeera, en guardian.co.uk (krant). En nog beter is de Guardian app, om het alleen maar over goede zenders en online kranten in De Taal van Het Imperium te hebben. Dan heb je de Duitse en Spaanse media. Allemaal online. Ik heb de NOS bijna nooit bekeken of naar geluisterd, zelfs voor nieuws over NL. De online NRC is veel beter.

Angsthaas zei

Ik ben altijd al bang geweest voor vrouwen en nu dit weer. Vooral die Marjolein uit Utrecht scares me.

Claudia zei

Arme Angsthaas. Het ging net beter met je. Blijf maar binnen en ga zeker niet naar Clusterfuck Nation.
Morgen gaat het vast weer beter.

Kusje van Claudia

George Berger zei

Het Zweedse boek heet "I Cancerns Skugge," In de Schaduw van Kanker. De Auteur is Kjel-Olof Feldt. Deze man speelde een belangrijke rol in het kabinet van Olof Palme, de Minister President die den Uyl inspirerde. Het boek dateert van 2004.

Anoniem zei

Ik ben het met de conclusie eens, Marion heeft zich bewust of onbewust laten gebruiken door Paul Kil. Nergens een kritische ondertoon of een reflectie waarvoor de verhaalvorm zich juist wel goed leende.

Kende deze site nog niet, kwam hier via lotgenoten op prostaat.nl. Veel informatie hier en veel stof tot nadenken. Gelukkig hebben wij nog geen beslissing genomen.

Veronique, vrouw van Steven 56 jr PSA 6,6, Gleason 6.

Anoniem zei

http://www.z24.nl/economie/nederland/artikel_142401.z24/Kroes_wil_premier_worden.html

Dat wilde je toch zo graag?

XYZ

Anoniem zei

Het hoogste recht blijft het aanrecht . Zij zal de Minister van Financien terug naar huis roepen . De Staatssecretaris van Defensie de kazerne injagen . Tijdens een Galadiner met Pepersteaks Kroeske tot minister presidente kronen . De Partij van de Dieren de overmacht geven en de arme , maar beetje domme , Alexander tot winterkoninkje bevorderen . Mamma Mia , de kunstvleesballen zijn zuur geworden !
-- Simplistisch Verbond --