PSA-examen


Ik vermoed dat een groot deel van de PSA-tests afgedwongen wordt door consumenten die teveel TV kijken. Door mensen die er, net zoals Renee Froger, zo snel mogelijk bij willen zijn mochten ze het ook hebben.

Deze consumenten representeren de mediavisie en industrievisie op prostaatkanker, die ondermeer gepropageerd wordt in gezondheidsshows en TV loterijen. Voor zo'n spektakel komt altijd wel een professor opdraven die hoog opgeeft van de kansen van nieuwe ontwikkelingen waar geld voor nodig is. En er is een Hollandse ondernemer die de ideeen van de professor in praktijk zegt te kunnen brengen, alleen hij heeft nog niet genoeg geld. Het zijn festijnen met nationale allure en leveren veel reclame- en loterijinkomsten op. Ook Volksgezondheid is van de partij met tonnen subsidies voor wetenschap en industrie.

Natuurlijk staan ook de bladen die je in de wachtkamers van kappers, advocaten en ziekenhuizen vindt er vol van. Met verhalen over successtories van de Frogers onder ons en met horrorstories van losers die zich NIET lieten testen en die nu niet meer geopereerd kunnen worden.

Hoewel dit zeer vaak voorkomt lees je nooit een verhaal van een Froger type die behandeld is voor prostaatkanker maar bij wie de tumor toch weer terugkomt. Nooit krijg je bij Ivo Niehe een item van iemand die zeer zwaar en blijvend incontinent werd door een behandeling van een PSA-Prostaatkankertje.

De consument moet voor een PSA-test eerst naar de huisarts. Als het goed is, heeft hij de NHG Patientenbrief gelezen . Als de consument ondanks de negatieve strekking van de brief en na een gesprek met de huisarts toch een PSA wil, dan tekent de huisarts. Bekend komen te staan onder collega's en patienten als PSA-weigeraar komt je praktijk niet ten goede. Types die blijven aandringen op een PSA, zijn misschien ook types die later met advocaten komen, mocht er ooit iets met de prostaat gebeuren. Ook niet goed voor de praktijk.

Urologen en huisartsen weten dat een PSA-test bij symptoomloze mannen een proces in gang zet dat jaarlijks veel leed veroorzaakt en tientallen miljoenen kost. Een proces dat DIRECT veel ernstige letselschade ten gevolge heeft (complicaties bij de behandeling, impotentie, incontinentie, naadstenose) maar waarvan het mogelijke (nog steeds niet zekere) kleine sterfte-verminderende effect pas optreedt na 15-20 JAAR.

De urologen verdringen dit schadelijke en schamele non-resultaat. Ze doen net alsof dit kosten/batenplaatje goed is. Ze kunnen niet anders. Hun praktijk is in hoge mate afhankelijk van DBC's (Diagnose Behandelings Combinaties) voor PSA Prostaatkankertjes. Afschaffen van PSA voor vroege opsporing van prostaatkanker is financieel economisch dodelijk voor velen. PSA gerelateerd onderzoek verschaft ook veel werk in universitaire centra. Afschaffen van PSA zou veel academische arbeidsplaatsen kosten. In Rotterdam rekken ze voorlopig hun bestaan door telkens weer de publikatie van de 15-jaars resultaten van de ERSPC Trial uit te stellen, waarover ik eerder al berichtte.

Afschaffen van PSA's? In ieder geval zou er een informed consent procedure aan een PSA-test vooraf moeten gaan. Dat zal nog niet eenvoudig zijn. Ik schat dat het een man zonder medische achtergrond op z'n minst 16 uur studie kost om enigszins zicht op PSA en prostaatkanker te krijgen. Van deze 16 uur is 4 uur college. 4 weken lang iedere week 3 uur studeren en 1xcollege en na afsluiting een examen zal een behoorlijke drempel opwerpen. Wie voor het examen zakt, krijgt geen PSA.

U kunt zich opgeven voor een PSA-cursus en examen bij PSA Prostaatkankertjes. Ga hiervoor naar contact op de profielpagina en meld u aan.