Psychochirurgie

Kil in de Volkskrant van 11 september:

'Dikwijls zadel je iemand op met de diagnose prostaatkanker en de mededeling dat je er niets aan doet omdat daar geen duidelijke reden voor is. Dat is voor veel mannen moeilijk te verwerken. Geregeld komen ze na één, twee jaar vragen of je ze alsjeblieft toch wilt opereren.’

Als je te horen krijgt: "Je hebt prostaatkanker maar in een onschuldige vorm. Je hoeft hier niet meer terug te komen", dan is dat is heldere taal die mannen makkelijk kunnen verwerken. Maar dat kan Kil niet zeggen want hij weet dat de biopsie, waarop hij z'n beslissingen baseert, niet te vertrouwen is. Door die crappy biopsie geldt het omgekeerde ook: Als Kil wel meteen iets wil doen is daar ook geen duidelijke reden voor.

Het niets doen van Kil is een eufemisme voor levenslange PSA's, herbiopsieen en slap geoudenhoer daarover, ook bekend onder de Newspeak term Active Surveillance. Gek dat veel mannen dit moeilijk kunnen verwerken? De veelvuldige controles met altijd weer mitsen en maren houden de onzekerheid in stand en leiden via die weg naar operaties. Dat zijn dan operaties om psychische redenen, niet op medische gronden. Als je de patient maar gek genoeg maakt, dan smeekt hij je later wel om te opereren. Gewoon een kwestie van geduld. Of je doet alsof er wel een duidelijke reden is en opereert direct. Met PSA's en Gleasons kun je alle kanten op.