Acceptabel?


Er zijn urologen die het normaal vinden dat er geregeld operatiecomplicaties zijn en dat eraf en toe een dode valt. Ze doen niet moeilijk over incontinentie en vinden het acceptabel dat 1 op de 3 keer gedilateerd moet worden om littekenweefsel in de plasbuis op te rekken. Ze schamen zich niet dat ze meer dan de helft van de mannen impotent te maken. Postoperatieve problemen na de operatie? Niet moeilijk over doen.

Dit zijn cijfers van 188 achtereenvolgende RP's uit Rotterdam, waarschijnlijk zijn dit ERSPC patienten. Referentie

Aantal RP's: 188
Sterfte tijdens operatie: 3
Complicatie tijdens operatie: 7
Blijvende incontinentie: 11
Incontinentie waarvoor artificiele sfinkter: 11
Postoperatieve problemen: 89
Naadstenose waarvoor dilatatie: 60
Impotentie: 108

Ik zou zeggen behoorlijk heftig. Maar wat concluderen de auteurs?


CONCLUSIONS: It is concluded that radical prostatectomy can be performed with minimal mortality and acceptable morbidity.

Slik, slik

Ik vind 3 sterfgevallen niet "minimaal" en de overige verwikkelingen niet "acceptabel". En al helemaal niet voor mannen met een PSA Prostaatkankertje waarvan overgrote meerderheid de eerste 10 jaar uberhaubt geen last zal krijgen. Er zijn uitzonderingen (meerdere volle naalden met hoge Gleason scores bij biopsie), maar die zijn zeldzaam en die worden ook door een RP ook niet in toom gehouden. Meer hierover in Leadtime.

Aan de 3 sterfgevallen kleeft schuld. Deze schuld heeft mogelijk een chirurgisch aspect (technische fout), maar zeker een breder medisch aspect De operateur stelt iemand direct bloot aan een sterftekans van 1,5% voor de kans op een onzeker voordeel op de hele lange termijn. Hij handelt daarmee naar mijn mening niet in overeenstemming met het Primum non Nocere.