Volksverlakkerij


Bij een biopsie wordt ongeveer eenderde van de kankertjes gemist. (zie Geen Prostaatkanker? van 21 november). Geen enkele zekerheid dus, wel een nieuwe afspraak voor weer een PSA. De PSA's gaan een spreadsheet in, samen met PSA-derivaten zoals PSA verdubbelingstijd, PSA dichtheid, vrij PSA en andere fancy gimmicks waarin dan via een crappy algoritme met enorme onzekerheidsmarges bepaald wordt of weer een biopsie nodig is en dat gaat zo tot in lengte van dagen door tot dan eindelijk een symptoomloos PSA Prostaatkankertje is gevonden, dat zoals de lezer uit deze blog kan leren hooguit op hoge leeftijd gevaar op kan leveren voor de gezondheid, maar meestal zelfs dan nog niet.

Als dan toevallig een tumortje is aangeprikt dan begint een nieuwe ronde zombiegeneeskunde waarin de patient zogenaamd zelf mag bepalen of hij geholpen wil worden of onder observatie wil blijven. Het regent termen als autonome patient, keuzevrijheid en maatwerk maar dat is alleen maar mooipraterij want er is geen enkel aanknopingspunt waarop men een beslissing zou kunnen baseren. De informatie die de patienten krijgen zijn bakerpraatjes, waarbij het belangrijkste wordt verzwegen.

De "moderne" uroloog zal tegenwoordig observatie adviseren als de Gleasonscore van het biopsiemateriaal 6 of lager is. Tegen beter weten in. Want de uroloog weet ook dat de Gleasonscore van de biopsie indien geverifieerd door pathologisch onderzoek van de prostaat (zie Opleuken en verdoezelen van 23 april) maar in minder dan de helft van de gevallen bevestigd kan worden dwz hoger of lager is. Het hele traject van PSA tm observatie en behandeling is zinloze bedrijvigheid gebaseerd op niets anders dan volksverlakkerij.

Echte gevaarlijke tumortjes, dwz met een Gleasonscore van 8 of hoger, zijn zeldzaam en kun je met vroege opsporing nauwelijks onderscheppen. Deze tumortjes groeien zo snel dat om ze allemaal op het spoor te komen maandelijks PSA-testen gedaan zouden moeten worden bij iedere man ouder dan 40, hetgeen absurd is.

De meeste PSA Prostaatkankertjes groeien zo langzaam dat het omliggende weefsel zich door de jaren gemakkelijk voegt rond de tumor en er daardoor zelden symptomen optreden. Door hun hoge groeisnelheid geven de gevaarlijke tumortjes veel eerder symptomen, waardoor men er toch nog redelijk vroeg bij kan zijn.